76 jaar vrijheid

76 jaar vrijheid

4 en 5 mei 2020

Herdenking van oorlogsslachtoffers en het feest van bevrijding

Corona legt beperkingen op. Maar juist daardoor beleef je alles intenser, want minder vanzelfsprekend.

Voor mij waren hoogtepunten André van Duin op 4 mei en Angela Merkel op 5 mei.

76 jaar is het nu geleden dat (ik was 10) de vlaggen uitgingen. Uitzinnige vreugde, weken en maanden lang. Alleen wie dat beleefden kunnen zich er een voorstelling van maken.

Ons gezin, ondergedoken, mocht weer naar huis. Mijn vader en broertje omgekomen. Ik had met mijn vier zussen (ja, dat besef je pas later) de liefste en meest wijze moeder van de wereld. We mochten best trots zijn op onze vader, maar ze hield ons voor: vereer hem niet als held; hij deed wat op zijn weg kwam en nu is het de beurt aan jou. Zie niet om, kijk vooruit. Jij zelf kan het begin van vrede zijn.

Dit jaar was er ineens zo maar een klein boekje van Rutger Bregman: ‘Wat maakt een verzetsheld?’ Hij had gehoord van Arnold Douwes die talloze onderduikers in Drenthe aan een adres hielp. Hoe kwamen die gewone mensen tot hun levensgevaarlijke heldendaden?

Wat is inmiddels vastgesteld? Je moest gevraagd worden. De dominee vroeg je of je een adres wist. Dan kwam een sneeuwbaleffect op gang: mensen die gevraagd werden, vroegen ook anderen. Niks heldhaftigs: ze deden wat op hun weg kwam. Overwonnen hun angst. Gewone mensen zoals jij en ik.

Op 2 mei beluisterde ik de kerkdienst: Joep met 1 Johannes 3. Liefde metterdaad. God groter dan ons hart. De liefde van Christus zonder krampachtigheid tot je laten doordringen.

9 mei Caro Houtkoop. De liefde van God als bron van kracht, wij instrument. De verbondenheid die ontstaat. Haar verhaal hoe zij samen met die oude vrouw met oorlogstrauma’s de tranen deelde. Waarna de gordijnen weer open gingen.

Wat een zegen dat we onze kerk hebben. Dat die er in de oorlog was en ons ook nu bij de les houdt.

Job Dienske