terugblik

Bezinning en verdieping

Een persoonlijke paaskaars maken

Ieder jaar in de Paaswakedienst op Stille Zaterdag wordt de nieuwe paaskaars, het Licht van Christus, de kerk binnen gedragen. Het donker van de Goede Vrijdag mag en kan immers niet het laatste woord zijn. Het gebruik van de paaskaars gaat terug op een eeuwenlange traditie. Al in de tijd van Augustinus werd de paaskaars in de Paasnacht brandend de kerk binnengebracht. Ook in onze protestantse kerk heeft de paaskaars zijn herintrede gedaan en is sindsdien niet meer weg te denken.

De paaskaars is een grote kaars, traditioneel versierd met het kruis, de Griekse letters Alfa en Omega (als eerste en laatste letter van het alfabet, begin en einde) en het jaartal. Daarnaast zijn er tal van andere symbolen mogelijk als versiering van de paaskaars, bijvoorbeeld een regenboog als symbool van het verbond, een duif, het paaslam, een vissersboot met netten vol vis, brood en wijn, vijf broden en twee vissen.

In 2019, enkele dagen voor Paaszaterdag, hebben we zelf een eigen paaskaars gemaakt. Verschillende symbolen passeerden de revue, daarna werd uitgelegd hoe we zelf met het materiaal (witte of crême kaars, gekleurde was en wasstiften) werken. Iedereen ging aan de slag om zelf een kaars te maken die recht doet aan de eigen manier van geloven. Deze kaarsen speelden een rol spelen in de Paaswake op Stille Zaterdag, en gingen daarna uiteraard mee naar huis, als huis-paaskaars.

bezinning.en.verdieping@pkn-uithoorn.nl

Negen zelfgemaakte paaskaarsen voor Pasen 2019

Met jongeren gemaakte paaskaarsen voor Pasen 2013

Voorlezers, lectoren

In onze kerkdiensten wordt af en toe een schriftlezing (of beide) niet door de predikant gedaan, maar door een ander gemeentelid, met een mooi woord lector. De commissie eredienst wil dat graag wat vaker en structureler laten plaatsvinden, zoals in veel gemeenten gebruikelijk is. De Bijbel is immers aan de gemeente gegeven en niet alleen aan de predikant. Het vergroot de variatie en de betrokkenheid als ook anderen daaruit voorlezen. Dit seizoen doen we dat op proef, op de eerste zondag van de maand. Een viertal lezers is benaderd, en zij hebben toegezegd. Zondag 3 november heeft Foke van Baren voor het eerst beide lezingen voor haar rekening genomen.

Een schriftlezing door een ander heeft een aantal voordelen:

• De kerkdienst wordt minder een zaak van één vrouw of man.
• Wisseling van stemmen kan prettig zijn voor de luisteraar.
• Zo wordt duidelijker dat de Bijbel een boek voor iedereen is, niet alleen te openen door ‘bevoegden’.

Verstaanbaarheid en een prettige stem zijn daarvoor natuurlijk een vereiste. Sommige mensen zijn wat dat betreft natuurtalenten, anderen kunnen het leren met wat tips en sommige stemmen zijn wat minder geschikt. Het idee is om eerst een groepje te vormen en eens samen een avond te oefenen, naar elkaar te luisteren en elkaars voordracht te verbeteren. Uiteindelijk komt daar dan een lijstje vaste lectoren uit. Afhankelijk van aantal en wensen kijken we of er elke week of bijvoorbeeld om de week een lezing door een lector kan worden gedaan.

Het gaat om een lichte taak: geen vergaderingen, maar een paar keer per jaar een Bijbelgedeelte voorbereiden en voorlezen. Het kan zijn dat u wordt benaderd om mee te doen, omdat u het wel vaker deed of omdat uw stem veelbelovend is. Het is allemaal nog in een beginstadium, we gaan zien hoe het loopt.

Ds. Joep Dubbink

Bezinning en Verdieping

terugblik Veertigdagentijd 2019

Een hongerdoek voor De Schutse

Gedurende twee dinsdagavonden zijn acht gemeenteleden bezig geweest met het maken van een hongerdoek voor De Schutse. Eerst zijn de lezingen uit het Lucasevangelie gelezen en kort door ds. Joep Dubbink toegelicht. Iedereen heeft het gedeelte wat hem of haar het meeste aansprak, verbeeld in een schilderijtje van 30×30 cm. Met dank aan Co voor nuttige tips daarbij. Deze schilderijtjes vormen samen het hongerdoek dat in de 40 dagentijd voor in De Schutse te zien zal zijn. Bij ieder paneeltje hoort een korte tekst waarin de maker van het schilderijtje uitlegt wat er te zien is.

 

Zondag 10 maart – Lucas 4: 1-13 – Verzoeking in de woestijn
Verleiding: Jij bent tot de zoon van God? Zeg dan tegen deze steen dat hij in brood moet veranderen! Maar Jezus antwoordde: In de heilige boeken staat: “Alleen van brood kan een mens niet leven.”

 

Zondag 17 maart – Lucas 9: 28-38 – Verheerlijking op de berg
De donkerbruine baan op de grond is de (slag)schaduw van de wolk. “Maar terwijl hij dit zegt geschiedt er een wolk/ die hen heeft overschaduwd;/ ze worden bevreesd/ als ze in de wolk binnenkomen./ Er geschiedt een stem vanuit de wolk/ die zegt:/ deze is mijn zoon, de uitgelezene,-/ hoort naar hem!/ En terwijl de stem geschiedt/ is alleen Jezus daar te vinden.”

 

Zondag 24 maart – Lucas 13: 6-9 – Gelijkenis van de vijgenboom
De vijgenboom staat er treurig bij. Eigenlijk moet hij gerooid worden. Maar daar komt de tuinman, die vraagt of hij de boom nog een kans mag geven, met goede zorgen.
Dat mag! Het kleine meisje van de hoop staat achter de boom en glimlacht om een hoekje.
Alles is nog mogelijk!

 

Zondag 31 maart – Lucas 15: 11-32 – De verloren zoon
De oudste zoon werd woedend en wilde niet naar binnen gaan, maar zijn vader kwam naar buiten en trachtte hem te bedaren, voorlopig tevergeefs. De oudste zoon staat daardoor met zijn rug naar het feest, naar de opstanding.

 

Zondag 7 april — Lucas 20: 9-19 – Gelijkenis van de onrechtvaardige pachters
De steen die de bouwers afkeurden is de hoeksteen geworden. (2 panelen)

 

Zondag 14 april – Lucas 19: 28-40 – Intocht in Jeruzalem
Enkele Farizeeën in de menigte zeiden tegen Jezus: Meester, berisp uw leerlingen (paneel 1),
maar Hij antwoordde: Ik zeg u, als zij zouden zwijgen, dan zouden de stenen het uitschreeuwen (paneel 2)

 

Zondag 21 april – Pasen
In het midden van het paneel het verlangen naar het wonder van Pasen. Hoe zien we niet precies, maar een donker kruis wordt overstraald. De grafsteen is overwonnen.

 

Wat is een hongerdoek eigenlijk?

In de Middeleeuwen werd tijdens de vastentijd (dus vanaf Aswoensdag) een doek opgehangen om het priesterkoor en het altaar aan het zicht te onttrekken. De oorspronkelijke hongerdoeken waren wit, als teken van leegte. In later eeuwen werden ze beschilderd met voorstellingen over het leven, lijden en sterven van Jezus. Omdat deze doeken in de vastentijd werden opgehangen, werden ze hongerdoeken genoemd. In de 18e eeuw ging dit gebruik verloren, maar sinds de jaren ‘70 zijn de hongerdoeken weer terug van weggeweest, dankzij een Duitse katholieke ontwikkelingsorganisatie. De organisatie legde daarbij de link tussen het lijden van Christus en de armoede in de derde wereld. Ook in onze kerk hebben we een aantal jaren achtereen hongerdoeken opgehangen.

Het doek zal in de diensten van de veertigdagentijd te zien zijn in De Schutse. Om zo niet alleen de deelnemers, maar alle kerkgangers te bepalen bij thema’s rond leven, lijden, sterven en opstanding van Christus. En bij allen, dichtbij en ver weg, van wie het leven wordt getekend door pijn en verdriet, voor wie wij bidden om het Licht van Pasen.

bezinning.en.verdieping@pkn-uithoorn.nl

terugblik

Drie keer interessant in Ring Hoofddorp

In 2019 waren er drie interessante bijeenkomsten voor de gemeenten in de Ring Hoofddorp. Met ruimte voor belangstellenden van buiten de gemeentegrenzen.

okt 2019
Geloof in de publieke ruimte
De ontkerkelijking zet door, maar bovenal is in er weinig begrip of aandacht voor wat gelovigen beweegt. Kerken zijn nog steeds grote maatschappelijke organisaties, maar ze worden in Nederland, anders dan in andere Europese landen, nauwelijks als serieuze gesprekspartners gezien in het maatschappelijk debat. Door Erik Borgman in De Schutse.

okt 2019
De dag dat God tien jaar werd
Een voorstelling van Kees van der Zwaard
www.dgaalsmeer.nl

nov 2019
God in de supermarkt
Superwaar! Een avond over het maken van keuzes als we onze boodschappen doen. Lekker, goedkoop, gezond, milieuvriendelijk, diervriendelijk of eerlijk voor de producent? Door Alfred Slomp in De Schutse.