Terugblik ds. Caro Houtkoop
Namens gemeente en kerkenraad bedankt
Ds. Caro Houtkoop nam afscheid op 3 juli 2022 na anderhalf jaar vervanging voor ds. Florisca van Willegen.
Dank voor alle ingestuurde kaarten! We hebben een hele mand vol groeten, wensen, warme woorden en leuke herinneringen kunnen overhandigen. We hebben op nog meer manieren ds. Caro in het zonnetje gezet. Vanuit het pastoraat hebben Loes Willems en Jacob Pieter Rijlaarsdam haar toegesproken en een hele persoonlijke, door Loes getekende mandala overhandigd, vol met pastorale elementen. Meneer Tuur heeft Caro op zijn geheel eigen wijze bedankt, door erop te wijzen dat je “Caro niet hoeft te bedanken, geef het door! Die rust, die belangstelling. Met weinig veel vertellen, veelzeggend. Je hoeft Caro niet te bedanken, geef het door! Niet bedanken, doorgeven.”
Ds. Joep Dubbink heeft Caro namens gemeente en kerkenraad bedankt en een mooie pennenset overhandigd, met als inscriptie: alle verhalen als nieuw, als Caro vertelt. Hoe goed Caro kan vertellen, hebben we bijvoorbeeld gehoord in alle verhalen voor de kinderen en dus ook voor allen die zich kind voelen. We hopen dat zij nog vele verhalen zal vertellen en schrijven!
Veel dank dus voor alle werkzaamheden die Caro de afgelopen anderhalf jaar heeft verricht, veel meer dan in de afgesproken 10, later 14 uur per week mogelijk was!
We voelen ons gezegend met haar inzet, het werd verwoord in de toespraken, het was zichtbaar op de gebakjes en het was hoorbaar in het lied dat we haar hebben toegezongen, uiteraard van de hand van Job Dienske.
Caro: dank voor alles en hopelijk tot ziens, bijvoorbeeld als gastvoorganger in De Schutse!
Liesbeth Geudeke
Caro en het pastoraat
Caro, je kwam hier toen net de werkgroep pastoraat aan het werk was. Je sloot meteen aan. Dat was een vruchtbare samenwerking. Wat is pastoraat eigenlijk? Heel kort samengevat: omzien naar elkaar. Jacob-Pieter, vertel jij over het pastoraat met betrekking tot de secties?
We waren in de secties, die je begeleidde zeer tevreden over de manier waarop je dat deed. Daarom vinden we het heel jammer dat je weggaat als onze begeleidster. Het was een feest om met jou samen te werken.
Je vroeg een keer: ’Ook op begrafenissen?’ Ja, ook op begrafenissen. Je stelt mensen, in wat voor situaties dan ook, op hun gemak.
In de sectievergaderingen heb je aangegeven dat de contactpersonen ertoe doen. En dat het belangrijk is, dat zij het werk wát ze doen, plezierig vinden om te doen. En niet alleen uit plichtsbesef. De sectiebijeenkomsten, die je geleid hebt met Joep, waren fijn om bij te wonen. Ook de verhalen voor de kinderen waren geweldig. Die blijven je als volwassenen zeker bij! Over volwassenen gesproken…. Loes vertel jij eens verder.
Caro, je hebt een praatje gehouden op een seniorenmiddag over ‘betekenisvolle rollen’. Dat sloeg zo aan, dat we je nog een keer gevraagd hebben. Toen kwam er weer een lockdown…. Uitstel, uitstel….. Wat gaan we nu doen? vroeg ik. Het is altijd heel plezierig, wanneer wij over ‘wat gaan we doen’ praten, dat jij altijd wel een plannetje kan bedenken.
We gingen, samen met Co Beunder, groepjes van vier ouderen maken. In besloten kring konden we toch met elkaar in de ontmoetingsruimte van de kerk in gesprek zijn! Een feestje! En die gesprekken leidde je op een plezierige manier.
Op een van die middagen met een kleine groep spraken we over de gelijkenis van de verloren zoon n.a.v. het schilderij van Rembrandt. Dat vond ik een heel bijzondere bijeenkomst. Naar aanleiding van die middag heb ik een mandala getekend. De handen zijn voor mij belangrijk en daaromheen staan wat kleine tekeningen. Alle kleuren, die je hebt opgegeven zitten erin.
Caro, dank je wel voor dit alles!
Jacob-Pieter Rijlaarsdam en Loes Willems
Afscheid
Bij het welkom van ds. Sibilla Verhagen hoort ook een afscheid: van ds. Caro Houtkoop, die anderhalf jaar pastoraal bijsprong in de vacature die ontstond na het vertrek van ds. Florisca van Willegen. Ze was ‘alleen maar’ gevraagd voor het pastorale deel, niet voor het volledig invullen van alle predikantswerkzaamheden. Maar ‘pastoraal’ vatte ze daarbij heel ruim op, niet alleen maar een enkel bezoekje bij een ernstig zieke, maar echte zorg voor een flinke groep mensen, ondersteuning van de teams in de secties, mensen verbinden met elkaar, het voortouw nemen bij de sectiebijeenkomsten en nog veel meer. Heel veel dank daarvoor! Ik zou nog veel meer kunnen schrijven, maar ik moet nog iets bewaren voor het afscheid op zondag 3 juli, waar ik ook aan mee mag doen. Maar hier alvast veel dank.
Joep Dubbink
Op twee minuten afstand
Nog geen twee minuten duurt het en alles ziet er opeens helemaal anders uit. Een lijnenspel van blauw, groen en zwart-grijs. Bomen op de scheiding tussen water en weide lijken op kleine kegels. De gebouwen waar we normaal tegen opkijken zijn nu vierkante blokkendozen onder ons. Mensen zien we al niet meer op deze hoogte.
Twee minuten heeft het vliegtuig nodig om die afstand te creëren. Na een flinke ‘aanloop’ weliswaar. En vanuit dat vliegtuig schrijf ik u deze brief. Om te vertellen hoe ik uw gemeente (eerlijk gezegd voelt het meer als onze gemeente) heb leren kennen, wat ik bij u heb geleerd en wat ik u allen toewens. Nu ik letterlijk en figuurlijk afstand neem, gaat dat makkelijker. De grote lijnen worden zichtbaar. Dus:
Dinsdag 7 juni 2022, ergens boven de Atlantische Oceaan,
Lieve mensen,
Wat een mooi stel zijn jullie met elkaar! En wat een ‘blessing’ om deze anderhalf jaar hier bij te mogen horen. Als vanzelfsprekend lieten jullie mij toe in jullie leven. Ik zag de zorgen van ouders om hun kinderen en andersom. Ik hoorde over vriendschappen die zich verdiepten en over hoe moeilijk het is als je steeds meer vrienden aan de dood verliest. Jullie deelden jullie geloof, hoop en twijfel. Ik mocht een huwelijk bevestigen en de doop bedienen aan iemand die daardoor voelde dat hij er eindelijk echt bij hoorde. Velen lieten mij dichtbij komen in het verlies en afscheid van hun geliefde.
Ook jullie huis stond voor mij open. Altijd was er wel iemand die mij uitnodigde te komen eten. Ik heb gemerkt dat jullie niet alleen voor mij zo gastvrij zijn. Er wordt heel wat samen koffie gedronken en samen gegeten binnen de gemeente. Hoe vaak er niet een bordje bij wordt geschoven als iemand onverwacht aankomt. O ja, over onverwachte bezoekjes gesproken: jullie leken altijd blij verrast als ik zo maar voor jullie deur stond of vijf minuten van te voren belde om te vragen of het uit kwam. Maar ik kan me natuurlijk vergissen😉.
Er mag en kan veel bij jullie. Initiatieven worden omarmd, experimenten niet geschuwd. Corona daagde ons uit om nieuwe vormen te zoeken om verbonden te blijven. We schreven brieven, zwaaiden na afloop van de online dienst naar elkaar, kwamen in kleine groepjes samen en maakten ‘pastorale’ wandelingen. Hoe leuk zou het zijn om die nieuwe vormen te blijven gebruiken! Met een beperkt aantal mensen in gesprek gaan, bijvoorbeeld, heeft zo z’n voordelen. Je kunt elkaar beter verstaan en durft misschien ook sneller zelf iets te berde te brengen.
Vriendschap, vrijwilligerswerk en vrijheid zijn jullie grootste troeven. De vrijheid om zoekend te geloven en je op je eigen manier aan te sluiten bij het geheel. Jullie hebben, volgens mij, meer vrijwilligers dan kerkgangers. En dat vind ik mooi. Wat een werk wordt er verzet door al die mensen!
Trouw, betrouwbaar en vaak een leven lang. Ik heb mijn ogen uitgekeken. De gemeente wordt zo een broedplaats voor vriendschap.
Soms heb ik me zorgen gemaakt om jullie. Als mensen mij vertelden zich niet gezien of gehoord te voelen. Niet werden of worden uitgenodigd om mee te doen en hun gaven in te zetten. Dat vraagt om elkaar opnieuw te zien. Ik heb genoten van de sectiebijeenkomsten waar we hebben geoefend om onszelf te laten kennen en anders naar elkaar te kijken. Trouwens, wat een acteertalent hebben jullie in jullie midden.
Dank jullie wel voor alle vertrouwen, hulp, liefde en waardering. Jullie hebben mijn geloof versterkt en mij trots gemaakt op de kerk en op wat zij betekent voor de wereld waarin zij staat. Jullie hebben veel te bieden als gemeente. Ook aan jullie kinderen en kleinkinderen. Geloof dat maar!
Met hartelijke groet en liefs,
Ds. Caro Houtkoop
P.S.
Marten en Joep: jullie zijn het (professionele) gezicht van dit mooie stel mensen. Ik heb me door jullie zeer gesteund gevoeld.
Sibilla, veel plezier in jouw nieuwe gemeente.
En voor jullie allen: Gods zegen.
Predikanten
God 9
Bezinning en Verdieping
nov 2022
God 9.0
De laatste bijeenkomst van Geloven groeit, met diaken Jeroen Hoekstra en ds. Joep Dubbink, was donderdag 17 november 2022. Het thema was groen en geel en misschien turquoise. (Voor de insiders inmiddels volstrekt helder.)
Oecumenische gespreksavonden ‘God 9.0’
Gespreksleiders ds. Joep Dubbink van de Protestantse Gemeente te Uithoorn,
diaken Jeroen Hoekstra van de RK Emmaüsparochie te Uithoorn
Geloven groeit!
Geloven is meer dan ja en amen. Geloven is antwoord geven, een relatie zelfs. Zo ontstaat jouw persoonlijke verhaal als gelovig mens. Dat persoonlijke geloofsverhaal verandert gedurende het mensenleven. Het evolueert, wordt volwassen: van de mooie, maar kinderlijke beelden van je jeugd naar een meer volwassen manier van kijken nu. En door elke (geloofs)crisis heen, ontstaan nieuwe vragen die weer leiden tot nieuwe antwoorden en een andere manier van kijken naar het geloof. Nieuwe manieren om over God en het goddelijke te spreken. En elke manier van kijken heeft zijn eigen waarde en wijsheid.
Dominee Joep Dubbink en diaken Jeroen Hoekstra organiseren een serie van vijf gespreksavonden, geïnspireerd op het boek ‘God 9.0’, waarin we met elkaar de verschillende manieren van kijken en bijbehorende geloofsinzichten verkennen.
Voor wie?
Structuur van de avonden
De avonden beginnen met een introductie van het thema van de avond aan de hand van een kort college m.b.v. PowerPoint, video’s, kunst, verhalen e.d. Daarna volgt een gestructureerde uitwisseling, waarbij we delen vanuit onze eigen levenservaring.
Bezinning en Verdieping
Het verdient de aanbeveling om de hele cyclus te volgen. U hoeft het boek God 9.0 niet te lezen – het is geen gespreksgroep over het boek.
Laudato Si
Bezinning en Verdieping
13 sept 2022
Laudato Si
Verbonden met de aarde – Pak jij jouw verantwoordelijkheid?
De uitbuiting en uitputting van de aarde is onlosmakelijk verbonden met onze levensstijl. Parallel aan de onbalans in ons gebruik van de natuur is het onrecht dat wij de allerarmsten op deze aarde aandoen. Zij zijn het die worden uitgebuit om de, in onze wegwerpmaatschappij te weinig gewaardeerde producten, zo goedkoop mogelijk te fabriceren. Ook zijn zij de eerste groepen die lijden, daar waar de effecten van klimaatveranderingen optreden. De zorg voor de schepping en de allerarmsten zijn nauw met elkaar verbonden. Dat was al zo in de tijd van Franciscus van Assisi en de gevolgen van deze uitbuiting zijn in onze tijd alleen maar sterker geworden.
Crisis op spiritueel en ethisch vlak
De ecologische crisis valt in grote delen van de wereld samen met een crisis op spiritueel en ethisch vlak. Paus Franciscus schetst deze link helder in zijn encycliek Laudato Si, zonder de grote verdiensten van onze tijd af te wijzen. Vanuit inspirerende en grondige doordenking van deze problematiek komt de paus met een oproep voor eenieder die de aarde en de ander een warm hart toedraagt: denk globaal, handel lokaal.
Vind inspiratie, deelen ideeën over de encycliek Laudato Si. De avond begon met een inleiding waarin we de hoofdthema’s van de encycliek voor u duidden. Daarna spraken we met elkaar vanuit een open en inspirerende houding over wat deze thema’s kunnen betekenen voor ieder van ons en de manier waarop wij in het leven staan. Tenslotte kreeg iedereen de gelegenheid om zelf uit te spreken wat hij of zij meeneemt van deze avond. Mogelijk komt er een vrijblijvend vervolg waarin we met elkaar delen hoe we in de praktijk van ons leven en (vrijwilligers)werk aan de slag zijn gegaan met de vragen die de encycliek aan ons stelt. De avond stond onder leiding van Angela Scholte en Jeroen Hoekstra diakenjeroen@kpnmail.nl
We moeten een oude les hernemen,
te vinden in verschillende religieuze tradities
en in de Bijbel – de overtuiging ‘less is more’.
(Laudato Si)
Hohe Messe
Bezinning en Verdieping
Toon de Graaf over de Hohe Messe van J.S. Bach
Woensdag 21 september 2022
Gespreksleider Toon de Graaf, dirigent Amicitia
Op vrijdag 30 september 2022 hoopt COV Amicitia de Grote mis in b-klein van Johann Sebastian Bach uit te voeren, beter bekend als de Hohe Messe. Als inleiding en toelichting geeft dirigent Toon de Graaf op woensdag 21 september een presentatie over dit grootse werk. Tijdens de presentatie zal uitleg worden gegeven over het ontstaan en de betekenis van de muziek aan de hand van klinkende fragmenten. Een belangrijk aspect is ook de theologische betekenis en de symboliek die in de muziek verborgen is. Bij Bach denken de meesten van ons in eerste aan de twee passionen en het Weihnachts Oratorium. Tussen deze grote werken en de talloze andere vocaal-religieuze werken neemt de Hohe Messe een aparte en zelfs uitzonderlijke plaats in. Het is een muziekstuk dat in vele raadselen gehuld is. Een van de vragen die we ons kunnen stellen is bijvoorbeeld de vraag waarom de lutheraan Bach zo’n grote mis schreef, maar die nooit in z’n geheel uitvoerde. Waarom worden de passionen de cantates en het Weihnachts Oratorium veel vaker uitgevoerd dan de Hohe Messe?
Het antwoord op deze en andere vragen hoopt Toon de Graaf tijdens de presentatie te kunnen geven.
Sibilla
Gezinsdominee in Vijfhuizen
Met ingang van 15 september verleen ik voor 15% structurele hulpdiensten bij de Protestantse Gemeente te Vijfhuizen. Ik word daar ‘gezinsdominee’ (wie weet een betere term?), want ik ben daar aangesteld om het kinder- en tienerwerk te versterken. In Uithoorn heb ik een aanstelling van 85%, maar ik ben het liefste fulltime predikant.
Overigens best bijzonder dat ik zo met Uithoorn erbij voor 40% van mijn werktijd voor deze groep aan de slag ben – en dat in een vergrijsde kerk.
Voor Uithoorn betekent het dat ik minder flexibel in mijn tijd zit. Kon ik tot nu toe denken: ‘ik compenseer het meerwerk later wel weer’, dat zal nu niet meer gaan. Maar wie weet ontstaat er wel wat synergie tussen hier en daar? Ik mag voor voor dit werk de zegen ontvangen in de zondagse viering, waarin ik samen met mijn collega daar, ds. Jan Scheele-Goedhart, voorga.
ds. Sibilla Verhagen
‘De kerk is geen succesverhaal
maar wel een plek van heling’
pkn.nl/verdieping/ds-sibilla-verhagen
Caro
Terugblik ds. Caro Houtkoop
Namens gemeente en kerkenraad bedankt
Ds. Caro Houtkoop nam afscheid op 3 juli 2022 na anderhalf jaar vervanging voor ds. Florisca van Willegen.
Dank voor alle ingestuurde kaarten! We hebben een hele mand vol groeten, wensen, warme woorden en leuke herinneringen kunnen overhandigen. We hebben op nog meer manieren ds. Caro in het zonnetje gezet. Vanuit het pastoraat hebben Loes Willems en Jacob Pieter Rijlaarsdam haar toegesproken en een hele persoonlijke, door Loes getekende mandala overhandigd, vol met pastorale elementen. Meneer Tuur heeft Caro op zijn geheel eigen wijze bedankt, door erop te wijzen dat je “Caro niet hoeft te bedanken, geef het door! Die rust, die belangstelling. Met weinig veel vertellen, veelzeggend. Je hoeft Caro niet te bedanken, geef het door! Niet bedanken, doorgeven.”
Ds. Joep Dubbink heeft Caro namens gemeente en kerkenraad bedankt en een mooie pennenset overhandigd, met als inscriptie: alle verhalen als nieuw, als Caro vertelt. Hoe goed Caro kan vertellen, hebben we bijvoorbeeld gehoord in alle verhalen voor de kinderen en dus ook voor allen die zich kind voelen. We hopen dat zij nog vele verhalen zal vertellen en schrijven!
Veel dank dus voor alle werkzaamheden die Caro de afgelopen anderhalf jaar heeft verricht, veel meer dan in de afgesproken 10, later 14 uur per week mogelijk was!
We voelen ons gezegend met haar inzet, het werd verwoord in de toespraken, het was zichtbaar op de gebakjes en het was hoorbaar in het lied dat we haar hebben toegezongen, uiteraard van de hand van Job Dienske.
Caro: dank voor alles en hopelijk tot ziens, bijvoorbeeld als gastvoorganger in De Schutse!
Liesbeth Geudeke
Caro en het pastoraat
Caro, je kwam hier toen net de werkgroep pastoraat aan het werk was. Je sloot meteen aan. Dat was een vruchtbare samenwerking. Wat is pastoraat eigenlijk? Heel kort samengevat: omzien naar elkaar. Jacob-Pieter, vertel jij over het pastoraat met betrekking tot de secties?
We waren in de secties, die je begeleidde zeer tevreden over de manier waarop je dat deed. Daarom vinden we het heel jammer dat je weggaat als onze begeleidster. Het was een feest om met jou samen te werken.
Je vroeg een keer: ’Ook op begrafenissen?’ Ja, ook op begrafenissen. Je stelt mensen, in wat voor situaties dan ook, op hun gemak.
In de sectievergaderingen heb je aangegeven dat de contactpersonen ertoe doen. En dat het belangrijk is, dat zij het werk wát ze doen, plezierig vinden om te doen. En niet alleen uit plichtsbesef. De sectiebijeenkomsten, die je geleid hebt met Joep, waren fijn om bij te wonen. Ook de verhalen voor de kinderen waren geweldig. Die blijven je als volwassenen zeker bij! Over volwassenen gesproken…. Loes vertel jij eens verder.
Caro, je hebt een praatje gehouden op een seniorenmiddag over ‘betekenisvolle rollen’. Dat sloeg zo aan, dat we je nog een keer gevraagd hebben. Toen kwam er weer een lockdown…. Uitstel, uitstel….. Wat gaan we nu doen? vroeg ik. Het is altijd heel plezierig, wanneer wij over ‘wat gaan we doen’ praten, dat jij altijd wel een plannetje kan bedenken.
We gingen, samen met Co Beunder, groepjes van vier ouderen maken. In besloten kring konden we toch met elkaar in de ontmoetingsruimte van de kerk in gesprek zijn! Een feestje! En die gesprekken leidde je op een plezierige manier.
Op een van die middagen met een kleine groep spraken we over de gelijkenis van de verloren zoon n.a.v. het schilderij van Rembrandt. Dat vond ik een heel bijzondere bijeenkomst. Naar aanleiding van die middag heb ik een mandala getekend. De handen zijn voor mij belangrijk en daaromheen staan wat kleine tekeningen. Alle kleuren, die je hebt opgegeven zitten erin.
Caro, dank je wel voor dit alles!
Jacob-Pieter Rijlaarsdam en Loes Willems
Afscheid
Bij het welkom van ds. Sibilla Verhagen hoort ook een afscheid: van ds. Caro Houtkoop, die anderhalf jaar pastoraal bijsprong in de vacature die ontstond na het vertrek van ds. Florisca van Willegen. Ze was ‘alleen maar’ gevraagd voor het pastorale deel, niet voor het volledig invullen van alle predikantswerkzaamheden. Maar ‘pastoraal’ vatte ze daarbij heel ruim op, niet alleen maar een enkel bezoekje bij een ernstig zieke, maar echte zorg voor een flinke groep mensen, ondersteuning van de teams in de secties, mensen verbinden met elkaar, het voortouw nemen bij de sectiebijeenkomsten en nog veel meer. Heel veel dank daarvoor! Ik zou nog veel meer kunnen schrijven, maar ik moet nog iets bewaren voor het afscheid op zondag 3 juli, waar ik ook aan mee mag doen. Maar hier alvast veel dank.
Joep Dubbink
Nog geen twee minuten duurt het en alles ziet er opeens helemaal anders uit. Een lijnenspel van blauw, groen en zwart-grijs. Bomen op de scheiding tussen water en weide lijken op kleine kegels. De gebouwen waar we normaal tegen opkijken zijn nu vierkante blokkendozen onder ons. Mensen zien we al niet meer op deze hoogte.
Twee minuten heeft het vliegtuig nodig om die afstand te creëren. Na een flinke ‘aanloop’ weliswaar. En vanuit dat vliegtuig schrijf ik u deze brief. Om te vertellen hoe ik uw gemeente (eerlijk gezegd voelt het meer als onze gemeente) heb leren kennen, wat ik bij u heb geleerd en wat ik u allen toewens. Nu ik letterlijk en figuurlijk afstand neem, gaat dat makkelijker. De grote lijnen worden zichtbaar. Dus:
Dinsdag 7 juni 2022, ergens boven de Atlantische Oceaan,
Lieve mensen,
Wat een mooi stel zijn jullie met elkaar! En wat een ‘blessing’ om deze anderhalf jaar hier bij te mogen horen. Als vanzelfsprekend lieten jullie mij toe in jullie leven. Ik zag de zorgen van ouders om hun kinderen en andersom. Ik hoorde over vriendschappen die zich verdiepten en over hoe moeilijk het is als je steeds meer vrienden aan de dood verliest. Jullie deelden jullie geloof, hoop en twijfel. Ik mocht een huwelijk bevestigen en de doop bedienen aan iemand die daardoor voelde dat hij er eindelijk echt bij hoorde. Velen lieten mij dichtbij komen in het verlies en afscheid van hun geliefde.
Ook jullie huis stond voor mij open. Altijd was er wel iemand die mij uitnodigde te komen eten. Ik heb gemerkt dat jullie niet alleen voor mij zo gastvrij zijn. Er wordt heel wat samen koffie gedronken en samen gegeten binnen de gemeente. Hoe vaak er niet een bordje bij wordt geschoven als iemand onverwacht aankomt. O ja, over onverwachte bezoekjes gesproken: jullie leken altijd blij verrast als ik zo maar voor jullie deur stond of vijf minuten van te voren belde om te vragen of het uit kwam. Maar ik kan me natuurlijk vergissen😉.
Er mag en kan veel bij jullie. Initiatieven worden omarmd, experimenten niet geschuwd. Corona daagde ons uit om nieuwe vormen te zoeken om verbonden te blijven. We schreven brieven, zwaaiden na afloop van de online dienst naar elkaar, kwamen in kleine groepjes samen en maakten ‘pastorale’ wandelingen. Hoe leuk zou het zijn om die nieuwe vormen te blijven gebruiken! Met een beperkt aantal mensen in gesprek gaan, bijvoorbeeld, heeft zo z’n voordelen. Je kunt elkaar beter verstaan en durft misschien ook sneller zelf iets te berde te brengen.
Trouw, betrouwbaar en vaak een leven lang. Ik heb mijn ogen uitgekeken. De gemeente wordt zo een broedplaats voor vriendschap.
Soms heb ik me zorgen gemaakt om jullie. Als mensen mij vertelden zich niet gezien of gehoord te voelen. Niet werden of worden uitgenodigd om mee te doen en hun gaven in te zetten. Dat vraagt om elkaar opnieuw te zien. Ik heb genoten van de sectiebijeenkomsten waar we hebben geoefend om onszelf te laten kennen en anders naar elkaar te kijken. Trouwens, wat een acteertalent hebben jullie in jullie midden.
Dank jullie wel voor alle vertrouwen, hulp, liefde en waardering. Jullie hebben mijn geloof versterkt en mij trots gemaakt op de kerk en op wat zij betekent voor de wereld waarin zij staat. Jullie hebben veel te bieden als gemeente. Ook aan jullie kinderen en kleinkinderen. Geloof dat maar!
Met hartelijke groet en liefs,
Ds. Caro Houtkoop
P.S.
Marten en Joep: jullie zijn het (professionele) gezicht van dit mooie stel mensen. Ik heb me door jullie zeer gesteund gevoeld.
Sibilla, veel plezier in jouw nieuwe gemeente.
En voor jullie allen: Gods zegen.
Houd moed heb lief
Houd moed – heb lief
Een dakzeil op ons kerkdak om je een hart onder de riem te steken. Een kaartje bij het kerkblad om door te sturen. Een krachtige tekst gezien in Hilversum, bedacht in Heerenveen. Om wat terug te doen hieronder PDF posters van onze ds Opweg. Wat bemoediging doet iedereen goed.
Een versie voor 2025 in de plaatselijke krant Nieuwe Meerbode.nl
Tentoonstelling
Contextueel Bijbellezen
Bezinning en Verdieping
Contextueel Bijbellezen
Van de vele manieren om de bijbel te lezen is contextueel Bijbellezen er een. Bij het lezen van Bijbelteksten ontsnapt niemand aan de invloed en ervaring van de eigen context. Alle Bijbellezen is op een bepaalde manier contextueel. Toch wil de term contextueel Bijbellezen een bepaalde praktijk van lezen aanwijzen.
De Nederlandse literatuurwetenschapper Mieke Bal heeft zich ooit in sterke woorden over de Bijbel uitgelaten: ‘Van alle boeken is de Bijbel het gevaarlijkste boek, het is een boek dat de macht heeft om te doden’. De Bijbel als wapen en het lezen ervan als het betreden van het slagveld: Er is een tekst, die tekst heeft een betekenis, en ik ben daarvan de eigenaar.
Contextueel Bijbellezen wil de lezer niet bekwamen in oorlog voeren, maar stelt de vraag of Bijbellezen ook kan bijdragen aan genezing, aan verzoening, aan transformatie en vrede. Kan Bijbellezen ook een therapeutische functie hebben? Kunnen Bijbelverhalen ook plaatsen van inkeer en groeiend zelfbegrip zijn?
Een voorwaarde voor het succes van contextueel Bijbellezen is dat het gezamenlijk, ‘communautair’ gebeurt en wel in de intimiteit van een kleine groep. Dat iedere deelnemer mee mag doen en vanuit de eigen ervaring vragen aan de tekst en aan de andere lezers mag stellen. Een van de onderliggende gedachten is dat teksten, ook Bijbelteksten, meer dan één betekenis hebben en dat we, om de volheid van de openbaring te peilen, elkaar nodig hebben.
Een ander inzicht dat leidend is voor contextueel Bijbellezen is dat het antwoord van lezers op een tekst van belang is voor de betekenis van die tekst. ‘Teksten groeien met hun lezers’, heeft een kerkvader ooit gezegd.
In onze bijeenkomst over contextueel Bijbellezen willen we kort stilstaan bij de methode, maar we willen de methode vooral in praktijk brengen en onszelf uitnodigen het laboratorium van het contextueel Bijbellezen te betreden. We zullen samen, contextueel, het verhaal van Tamar lezen, zoals dat te vinden is in 2 Samuel 13.
Inleider is prof. dr. Hans de Wit, emeritus-hoogleraar Contextuele Bijbeluitleg aan de VU.
Op weg naar een andere economie
Op weg naar een andere economie
De corona-crisis zullen we als een heel korte repetitie kunnen zien voor het omgaan met een aantal andere crises die op ons afkomen. Het is nu de tijd om te leren voor de economie van morgen en overmorgen.
Hierover kunnen we deze avond in gesprek gaan met prof. dr. Govert Buijs, hoogleraar Maatschappelijke en economische vernieuwing aan de Vrije Universiteit te Amsterdam.
Dinsdag 8 maart 2022
Kijk wat komt in de Kalender.