Om thuis te doen

Heb je vier (dezelfde) kaarsen? Elke zondag in de Advent mag je er één aansteken. Steek vandaag de eerste adventskaars aan. Je kunt er de volgende tekst bij uitspreken:

Zie je al wat? Het eerste kaarsje brandt.

En als je heel goed kijkt

Dan zie je iets van de belofte

Van toen, voor nu, en voor altijd.

Knustel een adventskalender

Maak vandaag samen een december adventskalender. Teken op een groot blad papier of karton 24 vakjes, waarvan de 24e extra groot is. De kinderen kunnen in elk vakje een plaatje tekenen of plakken dat te maken heeft met het kerstverhaal. In het grootste vakje maak je een plaatje van het pasgeboren kindje Jezus. Versier een tweede blad papier of karton met een kersttekening of beplak het met een kerstafbeelding. Geef dit blad dezelfde 24 vakjes, die je als deurtjes uitprikt (nog niet openmaken!). Belijm het tweede blad exclusief de deurtjes en plak het op het eerste blad. De kinderen kunnen elke dag een vakje openmaken!

Meneer Tuur

In de kerk gaat het over een man die op wacht staat. Hij kijkt héél goed of er iemand aankomt. Kun jij bedenken wat dat met Advent te maken heeft?

Bij de kerkdienst
van Eerste Advent

Florisca over Marcus 13:24-37

Vandaag begint de advent, de periode waarin wij ons voorbereiden op het kerstfeest. Vandaag is ook de start van een nieuw kerkelijk jaar. Maar de lezing van vandaag maakt duidelijk dat er geen sprake van een breuk, alswel een voortgang van de vorige zondagen. Net als vorige week zondag lezen we over de eindtijd. Over verschrikkingen met kosmische verschijnselen: zon, maan, sterren, hemel en aarde. Alles vergaat, het einde is nabij.

Toen Marcus deze woorden opschreef was er net een periode van verschrikkingen achter de rug. De tempel was verwoest, mensen waren gevlucht, vermoord. De wereld zoals mensen die kenden ingestort. Mensen hebben altijd geleefd met de angst dat het zo niet kan doorgaan; dat we eraan onder doorgaan met z’n allen. Ook vandaag. Viruscrisis, gevolgen van klimaatverandering – de doemscenario’s laten zich uittekenen. Hoeveel kan onze draagkracht aan? Wat kan de aarde nog verdragen? Zal het einde nabij zijn? De wereld vallen uit Gods hand?

De Bijbelse teksten stoppen niet bij de vooraankondiging van leed en geweld, maar zetten dit altijd in het perspectief van de wederkomst, van de hoopvolle belofte dat God de wereld niet zal laten zoals ze is. ‘Hemel en aarde zullen verdwijnen, maar mijn woorden zullen nooit verdwijnen’ (Marcus 13:31)
De woorden uit Marcus bemoedigen ons, vertellen ons dat dit het einde niet is. Kijk naar de blaadjes van de vijgenboom. Het groen komt tevoorschijn als teken dat de zomer in aantocht is. Alles vergaat, maar juist om plaats te maken voor iets volkomen nieuws: de grote zomer van Gods koninkrijk.
Onze hoop wordt nieuw leven in geblazen. Juist vanuit een wereld waarin er weinig te hopen lijkt, wordt ons verlangen gewekt naar heelheid, naar vrede. Naar een zomer die de koude van de winter verdrijft.

‘Wees waakzaam.’ Advent gaat niet over passief blijven zitten totdat de nieuwe toekomst daar is, maar het gaat over verwachtingsvol om je heen kijken. Zien we ergens al nieuw groen ontluiken? Licht schijnen in het duister? Kleine tekens die ons helpen hopen en uithouden: een goed woord of een bemoedigend kaartje, mooie muziek of een nieuw perspectief in een schijnbaar uitzichtloze situatie. Elke adventsweek zetten we er een kaarsje bij, groeit onze hoop en worden we weer aangevuurd. Tot het licht volledig doorgebroken is.

Vonkje van hoop diep in mij,
lieve God, wakker het aan
tot een vlam van vertrouwen.
Wakker aan, wakker aan,
dat wij gaan in vurige liefde,
vonken die overslaan.

Lied 427