Derde Zondag van Advent

Vandaag is het de derde zondag van de advent, ook wel Gaudete genoemd. Vertaald uit het Latijn betekent dat ‘verheug u’, ontleend aan Filippenzen 4:4. We zijn al over de helft van de adventsperiode en al moeten we nog even wachten, we weten dat het grootste deel van de nacht achter ons ligt. Het duurt nu niet lang meer voor het kerstfeest is. In anticiperende vreugde vermengt het paars van de advent zich al even met het licht van kerst tot een rozerode gloed. ‘Vreugde’ is ook het verbindende woord van de lezingen die horen bij deze zondag.

Een van die lezingen is Jesaja 65:17-25. In de meditatie van het kerkblad van oktober schreef Joep al over de overeenkomsten die we kunnen trekken tussen de ervaringen van de Babylonische ballingschap en de tijd waarin wij leven. Net zo klinkt deze Jesaja-tekst mij dit jaar anders in de oren. Wanneer de ballingen eenmaal terug mogen keren naar Jeruzalem, vinden zij een stad in puin. Waar begin je met opbouwen? Zal het ooit lukken om weer een levendige en leefbare stad te creëren? De profetie van Jesaja biedt nieuwe hoop, een nieuw vergezicht. Een vergezicht dat voor een groot deel vrij aards klinkt. Vanuit de ervaringen van ballingschap is er vooral verlangen naar een normaal leven. Want wat Jesaja belooft klinkt vrij gewoon: mogen wonen in je eigen huis, leven van je eigen oogst en arbeid, je kinderen oud zien worden. Maar was dat op dat moment blijkbaar niet. Hoe hoopvol is het dan te horen dat het gedaan zal zijn met het leed en de uitbuiting. Dat het zin heeft om weer op te bouwen, omdat God zelf mee zal scheppen aan een nieuwe toekomst.

Als wij het visioen naar onszelf vertalen, naar het normaal waar wij naar verlangen, dan hopen we te horen dat we elkaar weer nabij mogen zijn. Elkaar weer met onbevangenheid aan mogen raken. Niemand meer die eenzaam sterft op een ic. Het verschil met advent is dat wij niet precies weten of we het ergste al achter de rug hebben, al halverwege zijn, of het nog veel langer zullen moeten volhouden.

Maar mogen we van deze adventszondag meenemen hoe belangrijk het is om de hoop levend te houden. Om niet de moed op te geven, maar voorbij vandaag vast uit te zien naar een toekomst met meer vreugde. En anticiperend daarop: om samen de moed erin te houden en ook anderen een hart onder de riem te steken. Want omzien naar elkaar brengt ook nu al vreugde.

Florisca