boekgesprek 1 dec 2022

The Hunger Games

Nu de dagen donkerder worden is het goed lezen. Dus doe mee! De trilogie ‘The Hunger Games’ van Suzanne Collins leest als een trein en is beangstigend boeiende sciencefiction. Eigenlijk is het jeugdliteratuur, vanaf 15 jaar. De Engelse boeken zijn niet heel moeilijk, maar ze er ook in het Nederlands, De Hongerspelen.

Vraag je bij het lezen twee dingen af:

• Wat onthult dit over onze tijd en cultuur?
• Wat als religie en geloof een rol had gespeeld? Zou dat dingen anders maken?

Op de avonden houd ik een inleiding en vervolgens gaan we het onderlinge gesprek voeren. Het is dus geen ‘boekbespreking’, maar een gesprek. (SV)

---

Fictie gaat natuurlijk altijd over onze niet-fictieve tijd. En dit is overduidelijk het geval in de trilogie The Hunger Games.
Op meeslepende wijze komen in deze Amerikaanse jeugdliteratuur de dingen van onze tijd en cultuur aan bod: macht, uitbuiting, onbetrouwbaarheid van informatie, exhibitionisme, narcisme en ook offer en heldendom. Een boek dat je doet afvragen welke waarden wel of niet belangrijk zijn in het leven. En ook hoe of waar je die waarden voor het goede leven vandaan haalt. Een boek dat je voor de vraag stelt: Wat zou ik doen? En een boek waarin de vraag naar God en religie verontrustend afwezig is. Ook dit laatste gaat op voor onze tijd.

In twee avonden bezinnen we ons op het leven aan de hand van deze trilogie. De avond begint met een beschouwende inleiding door Sibilla en aansluitend voeren we het onderlinge gesprek.

donderdag 24 november en 1 december 2022 om 20.00 uur in De Schutse.
(In het boekje Bezinning en Verdieping en in De Schutse App stonden eerder verkeerde data).

Gespreksleider ds. Sibilla Verhagen

Bezinning en Verdieping

nov 2022

God 9.0

---

De laatste bijeenkomst van Geloven groeit, met diaken Jeroen Hoekstra en ds. Joep Dubbink, was donderdag 17 november 2022. Het thema was groen en geel en misschien turquoise. (Voor de insiders inmiddels volstrekt helder.)

---

Oecumenische gespreksavonden ‘God 9.0’
Gespreksleiders ds. Joep Dubbink van de Protestantse Gemeente te Uithoorn,
diaken Jeroen Hoekstra van de RK Emmaüsparochie te Uithoorn

Geloven groeit!

Geloven is meer dan ja en amen. Geloven is antwoord geven, een relatie zelfs. Zo ontstaat jouw persoonlijke verhaal als gelovig mens. Dat persoonlijke geloofsverhaal verandert gedurende het mensenleven. Het evolueert, wordt volwassen: van de mooie, maar kinderlijke beelden van je jeugd naar een meer volwassen manier van kijken nu. En door elke (geloofs)crisis heen, ontstaan nieuwe vragen die weer leiden tot nieuwe antwoorden en een andere manier van kijken naar het geloof. Nieuwe manieren om over God en het goddelijke te spreken. En elke manier van kijken heeft zijn eigen waarde en wijsheid.

Dominee Joep Dubbink en diaken Jeroen Hoekstra organiseren een serie van vijf gespreksavonden, geïnspireerd op het boek ‘God 9.0’, waarin we met elkaar de verschillende manieren van kijken en bijbehorende geloofsinzichten verkennen.

Voor wie?

• Voor iedereen die geloven ziet als een persoonlijke spirituele reis.
• Voor iedereen die uitgedaagd durft te worden om met frisse blik te kijken naar zijn of haar eigen geloofsopvattingen van vroeger en nu.
• Voor iedereen die het gevoel heeft dat zijn of haar denken over het geloof botst met andere persoonlijke waarden of manier van leven.

Structuur van de avonden

De avonden beginnen met een introductie van het thema van de avond aan de hand van een kort college m.b.v. PowerPoint, video’s, kunst, verhalen e.d. Daarna volgt een gestructureerde uitwisseling, waarbij we delen vanuit onze eigen levenservaring.

Bezinning en Verdieping
Het verdient de aanbeveling om de hele cyclus te volgen. U hoeft het boek God 9.0 niet te lezen – het is geen gespreksgroep over het boek.

Bezinning en Verdieping

Toon de Graaf over de Hohe Messe van J.S. Bach

Woensdag 21 september 2022
Gespreksleider Toon de Graaf, dirigent Amicitia

Op vrijdag 30 september 2022 hoopt COV Amicitia de Grote mis in b-klein van Johann Sebastian Bach uit te voeren, beter bekend als de Hohe Messe. Als inleiding en toelichting geeft dirigent Toon de Graaf op woensdag 21 september een presentatie over dit grootse werk. Tijdens de presentatie zal uitleg worden gegeven over het ontstaan en de betekenis van de muziek aan de hand van klinkende fragmenten. Een belangrijk aspect is ook de theologische betekenis en de symboliek die in de muziek verborgen is. Bij Bach denken de meesten van ons in eerste aan de twee passionen en het Weihnachts Oratorium. Tussen deze grote werken en de talloze andere vocaal-religieuze werken neemt de Hohe Messe een aparte en zelfs uitzonderlijke plaats in. Het is een muziekstuk dat in vele raadselen gehuld is. Een van de vragen die we ons kunnen stellen is bijvoorbeeld de vraag waarom de lutheraan Bach zo’n grote mis schreef, maar die nooit in z’n geheel uitvoerde. Waarom worden de passionen de cantates en het Weihnachts Oratorium veel vaker uitgevoerd dan de Hohe Messe?

Het antwoord op deze en andere vragen hoopt Toon de Graaf tijdens de presentatie te kunnen geven.

Terugblik ds. Caro Houtkoop

Namens gemeente en kerkenraad bedankt

Ds. Caro Houtkoop nam afscheid op 3 juli 2022 na anderhalf jaar vervanging voor ds. Florisca van Willegen.

Dank voor alle ingestuurde kaarten! We hebben een hele mand vol groeten, wensen, warme woorden en leuke herinneringen kunnen overhandigen. We hebben op nog meer manieren ds. Caro in het zonnetje gezet. Vanuit het pastoraat hebben Loes Willems en Jacob Pieter Rijlaarsdam haar toegesproken en een hele persoonlijke, door Loes getekende mandala overhandigd, vol met pastorale elementen. Meneer Tuur heeft Caro op zijn geheel eigen wijze bedankt, door erop te wijzen dat je “Caro niet hoeft te bedanken, geef het door! Die rust, die belangstelling. Met weinig veel vertellen, veelzeggend. Je hoeft Caro niet te bedanken, geef het door! Niet bedanken, doorgeven.”

Ds. Joep Dubbink heeft Caro namens gemeente en kerkenraad bedankt en een mooie pennenset overhandigd, met als inscriptie: alle verhalen als nieuw, als Caro vertelt. Hoe goed Caro kan vertellen, hebben we bijvoorbeeld gehoord in alle verhalen voor de kinderen en dus ook voor allen die zich kind voelen. We hopen dat zij nog vele verhalen zal vertellen en schrijven!

Veel dank dus voor alle werkzaamheden die Caro de afgelopen anderhalf jaar heeft verricht, veel meer dan in de afgesproken 10, later 14 uur per week mogelijk was!

We voelen ons gezegend met haar inzet, het werd verwoord in de toespraken, het was zichtbaar op de gebakjes en het was hoorbaar in het lied dat we haar hebben toegezongen, uiteraard van de hand van Job Dienske.

Caro: dank voor alles en hopelijk tot ziens, bijvoorbeeld als gastvoorganger in De Schutse!

Liesbeth Geudeke

---

Caro en het pastoraat

Caro, je kwam hier toen net de werkgroep pastoraat aan het werk was. Je sloot meteen aan. Dat was een vruchtbare samenwerking. Wat is pastoraat eigenlijk? Heel kort samengevat: omzien naar elkaar. Jacob-Pieter, vertel jij over het pastoraat met betrekking tot de secties?

We waren in de secties, die je begeleidde zeer tevreden over de manier waarop je dat deed. Daarom vinden we het heel jammer dat je weggaat als onze begeleidster. Het was een feest om met jou samen te werken.

Je vroeg een keer: ’Ook op begrafenissen?’ Ja, ook op begrafenissen. Je stelt mensen, in wat voor situaties dan ook, op hun gemak.

In de sectievergaderingen heb je aangegeven dat de contactpersonen ertoe doen. En dat het belangrijk is, dat zij het werk wát ze doen, plezierig vinden om te doen. En niet alleen uit plichtsbesef. De sectiebijeenkomsten, die je geleid hebt met Joep, waren fijn om bij te wonen. Ook de verhalen voor de kinderen waren geweldig. Die blijven je als volwassenen zeker bij! Over volwassenen gesproken…. Loes vertel jij eens verder.

Caro, je hebt een praatje gehouden op een seniorenmiddag over ‘betekenisvolle rollen’. Dat sloeg zo aan, dat we je nog een keer gevraagd hebben. Toen kwam er weer een lockdown…. Uitstel, uitstel….. Wat gaan we nu doen? vroeg ik. Het is altijd heel plezierig, wanneer wij over ‘wat gaan we doen’ praten, dat jij altijd wel een plannetje kan bedenken.

We gingen, samen met Co Beunder, groepjes van vier ouderen maken. In besloten kring konden we toch met elkaar in de ontmoetingsruimte van de kerk in gesprek zijn! Een feestje! En die gesprekken leidde je op een plezierige manier.

Op een van die middagen met een kleine groep spraken we over de gelijkenis van de verloren zoon n.a.v. het schilderij van Rembrandt. Dat vond ik een heel bijzondere bijeenkomst. Naar aanleiding van die middag heb ik een mandala getekend. De handen zijn voor mij belangrijk en daaromheen staan wat kleine tekeningen. Alle kleuren, die je hebt opgegeven zitten erin.

Caro, dank je wel voor dit alles!

Jacob-Pieter Rijlaarsdam en Loes Willems

---

Afscheid

Bij het welkom van ds. Sibilla Verhagen hoort ook een afscheid: van ds. Caro Houtkoop, die anderhalf jaar pastoraal bijsprong in de vacature die ontstond na het vertrek van ds. Florisca van Willegen. Ze was ‘alleen maar’ gevraagd voor het pastorale deel, niet voor het volledig invullen van alle predikantswerkzaamheden. Maar ‘pastoraal’ vatte ze daarbij heel ruim op, niet alleen maar een enkel bezoekje bij een ernstig zieke, maar echte zorg voor een flinke groep mensen, ondersteuning van de teams in de secties, mensen verbinden met elkaar, het voortouw nemen bij de sectiebijeenkomsten en nog veel meer. Heel veel dank daarvoor! Ik zou nog veel meer kunnen schrijven, maar ik moet nog iets bewaren voor het afscheid op zondag 3 juli, waar ik ook aan mee mag doen. Maar hier alvast veel dank.

Joep Dubbink

---

Op twee minuten afstand

Nog geen twee minuten duurt het en alles ziet er opeens helemaal anders uit. Een lijnenspel van blauw, groen en zwart-grijs. Bomen op de scheiding tussen water en weide lijken op kleine kegels. De gebouwen waar we normaal tegen opkijken zijn nu vierkante blokkendozen onder ons. Mensen zien we al niet meer op deze hoogte.

Twee minuten heeft het vliegtuig nodig om die afstand te creëren. Na een flinke ‘aanloop’ weliswaar. En vanuit dat vliegtuig schrijf ik u deze brief. Om te vertellen hoe ik uw gemeente (eerlijk gezegd voelt het meer als onze gemeente) heb leren kennen, wat ik bij u heb geleerd en wat ik u allen toewens. Nu ik letterlijk en figuurlijk afstand neem, gaat dat makkelijker. De grote lijnen worden zichtbaar. Dus:

Dinsdag 7 juni 2022, ergens boven de Atlantische Oceaan,

Lieve mensen,

Wat een mooi stel zijn jullie met elkaar! En wat een ‘blessing’ om deze anderhalf jaar hier bij te mogen horen. Als vanzelfsprekend lieten jullie mij toe in jullie leven. Ik zag de zorgen van ouders om hun kinderen en andersom. Ik hoorde over vriendschappen die zich verdiepten en over hoe moeilijk het is als je steeds meer vrienden aan de dood verliest. Jullie deelden jullie geloof, hoop en twijfel. Ik mocht een huwelijk bevestigen en de doop bedienen aan iemand die daardoor voelde dat hij er eindelijk echt bij hoorde. Velen lieten mij dichtbij komen in het verlies en afscheid van hun geliefde.

Ook jullie huis stond voor mij open. Altijd was er wel iemand die mij uitnodigde te komen eten. Ik heb gemerkt dat jullie niet alleen voor mij zo gastvrij zijn. Er wordt heel wat samen koffie gedronken en samen gegeten binnen de gemeente. Hoe vaak er niet een bordje bij wordt geschoven als iemand onverwacht aankomt. O ja, over onverwachte bezoekjes gesproken: jullie leken altijd blij verrast als ik zo maar voor jullie deur stond of vijf minuten van te voren belde om te vragen of het uit kwam. Maar ik kan me natuurlijk vergissen😉.

Er mag en kan veel bij jullie. Initiatieven worden omarmd, experimenten niet geschuwd. Corona daagde ons uit om nieuwe vormen te zoeken om verbonden te blijven. We schreven brieven, zwaaiden na afloop van de online dienst naar elkaar, kwamen in kleine groepjes samen en maakten ‘pastorale’ wandelingen. Hoe leuk zou het zijn om die nieuwe vormen te blijven gebruiken! Met een beperkt aantal mensen in gesprek gaan, bijvoorbeeld, heeft zo z’n voordelen. Je kunt elkaar beter verstaan en durft misschien ook sneller zelf iets te berde te brengen.

Vriendschap, vrijwilligerswerk en vrijheid zijn jullie grootste troeven. De vrijheid om zoekend te geloven en je op je eigen manier aan te sluiten bij het geheel. Jullie hebben, volgens mij, meer vrijwilligers dan kerkgangers. En dat vind ik mooi. Wat een werk wordt er verzet door al die mensen!

Trouw, betrouwbaar en vaak een leven lang. Ik heb mijn ogen uitgekeken. De gemeente wordt zo een broedplaats voor vriendschap.

Soms heb ik me zorgen gemaakt om jullie. Als mensen mij vertelden zich niet gezien of gehoord te voelen. Niet werden of worden uitgenodigd om mee te doen en hun gaven in te zetten. Dat vraagt om elkaar opnieuw te zien. Ik heb genoten van de sectiebijeenkomsten waar we hebben geoefend om onszelf te laten kennen en anders naar elkaar te kijken. Trouwens, wat een acteertalent hebben jullie in jullie midden.

Dank jullie wel voor alle vertrouwen, hulp, liefde en waardering. Jullie hebben mijn geloof versterkt en mij trots gemaakt op de kerk en op wat zij betekent voor de wereld waarin zij staat. Jullie hebben veel te bieden als gemeente. Ook aan jullie kinderen en kleinkinderen. Geloof dat maar!

Met hartelijke groet en liefs,
Ds. Caro Houtkoop

P.S.
Marten en Joep: jullie zijn het (professionele) gezicht van dit mooie stel mensen. Ik heb me door jullie zeer gesteund gevoeld.
Sibilla, veel plezier in jouw nieuwe gemeente.
En voor jullie allen: Gods zegen.