interview

Bericht van Florisca

Graag wil ik het volgende met jullie delen: ik heb een beroep aanvaard van de wijkgemeente Almere-Haven als parttime gemeentepredikant. Het is fijn om uit te mogen zien naar deze nieuwe uitdaging. Ik zie nu eerst uit naar de geboorte en de tijd die we aansluitend hebben om als gezin een nieuwe balans te vinden. Naar verwachting zal ik dan beginnen in Almere-Haven. Hartelijke groet, Florisca van Willegen
(De intrededienst vond plaats in oktober 2021.)

Terugblik afscheid

Ik kijk terug op een bijzondere afscheidsdienst. Uiteraard was het jammer dat de kerk vanwege de maatregelen leeg moest blijven en blijft het een gemis dat ik velen van u niet meer persoonlijk heb kunnen spreken. Misschien is daar later in het jaar nog eens gelegenheid voor, of wie weet treffen we elkaar nog eens in het dorp.

Ik was ontroerd door alle goede woorden en lieve gebaren die ik mocht ontvangen en heb thuis met veel plezier en genoegen de map met persoonlijke bijdragen doorgelezen. Dank voor al uw bijdragen, lieve kaartjes en mailtjes, zo was het ondanks de afstand toch een warm en betrokken afscheid! Inmiddels ben ik alweer een dienst als gastpredikant voorgegaan. Mooi om op die manier zo af en toe met elkaar verbonden te blijven. Ik hoop natuurlijk vooral eens voor een ‘roze’ zondag uitgenodigd te worden, zodat ik iedereen de mooie stola kan laten zien die ik van u gekregen heb. Wat een mooie blijvende herinnering aan mijn tijd hier als predikant. Nogmaals dank voor alles en ik hoop dat we elkaar snel nog eens treffen in betere tijden. Mijn pkn-emailadres is overigens vervallen. Mocht u mij nog eens willen bereiken, dan kan dat via fvanwillegen@goederede.nl

Hartelijke groet, Florisca van Willegen

Interview met Florisca van Willegen

Florisca stemde in met een kort interview nu zij ons verlaten gaat. Bij haar thuis afgesproken, een zachte fietsvriendelijke novembermorgen. Koffie, kopje van fors formaat, voor mij. Zij drinkt ’s morgens eerst koffie, nu thee; knabbelt af en toe aan een speculaasje. We zitten aan tafel want een interviewer moet aantekeningen maken. Links (voor mij) gaat de ruime en lichte huiskamer over in een rust ademende, betegelde tuin. Het poezenluikje staat open. Mooi plekje daar, het nieuwe huis, rand Meerwijk.

 

Vertel iets over jouw geschiedenis. En: was dominee worden een bewuste keuze?

Zij groeide op in Aalsmeer. Zat in Uithoorn op het Alkwin. Studeerde maatschappelijk werk en dienstverlening en begon als jongerenwerker in Heiloo en Heemskerk. Geleidelijk ontstond de behoefte aan meer kennis en verdieping van het geloof. Dominee worden was niet meteen de bedoeling. Gehoopt werd dat een studie theologie antwoord zou geven op haar vele vragen over het geloof. Dat ging anders. Je leert juist dat er veel vragen zijn. Hoe je met bijbel en geloof op weg moet. Hoe je geloof op meer manieren kan beleven.

 

En toen kwam er Uithoorn en onze kerk?

Het was natuurlijk boffen met een stageplaats dichtbij en met Joep als begeleider. Ze is, voordat ze als predikant beroepen werd, nog ingevallen voor Trudy Joosse en Cathérine Verviers. In de vacature na het vertrek van Harold Oechies werd een predikant voor drie jaar gezocht. Een eerste zoektocht in de mobiliteitspool leverde geen geschikte kandidaat op. Toen is haar gevraagd mee te solliciteren, zelf had ze daaraan niet gedacht. Het was voor haar als stagiaire heel interessant de procedure rond de vacature vanuit de kant van de gemeente mee te maken. Glimlach: ze werd beroepen terwijl ze zelf nog in de profielcommissie had gezeten. Haar leermeester werd nu collega. Januari 2018 werd ze bevestigd in het ambt van predikant, dat is toch wel een bijzonder moment in je leven.

 

Terugkijkend op drie jaar: je hebt geen spijt van je keuze voor predikant? Maar nu ga je iets heel anders doen?

Nee, zeker niet iets heel anders. Het was hier heel fijn werken in een gemeente die warmte uitstraalt en ruimte geeft. Zo veel enthousiaste en berokken mensen. Maar nu is het goed om te kiezen voor een nieuwe uitdaging, liefst weer het werk van predikant.

Over dat predikant zijn. De diensten op zondag zijn wezenlijk. Aan de voorbereiding en de preek wordt veel aandacht en tijd besteed. Teksten en thema’s gaan volgens het bijbelrooster en zijn tijdig bekend. Vrijdag moet de preek klaar zijn. Vaak zijn er meteen voldoende associaties; soms kan het best moeilijk zijn. Er moet ook de aansluiting zijn bij wat over eenzelfde thema vorige week gezegd is. Voorgaan in een dienst: ze doet het graag. Als ze daar rust uitstralend (vindt Job) op de kansel staat, is er van binnen heel wat spanning. En ja, ze weet het: ze spreekt te snel. Daar wordt aan gewerkt.

Wat ze wil uitdragen: het gaat erom de Bijbelse verhalen, die geen geschiedenis zijn, te vertalen naar onze werkelijkheid vandaag. Verhalen: indien zo niet gebeurd, wel waar. Een boodschap die bevrijdt, ruimte schept en niet knelt.

 

Het pastoraat. Is er voldoende tijd voor bezoekwerk? En: in de bijbeluitleg is er de laatste decennia nogal wat veranderd. Kunnen alle gemeenteleden dat aan?

Voor dringend pastoraat is er altijd ruimte. Maar je zou altijd meer willen doen dan waarvoor tijd is. Gelukkig zijn er nog ouderlingen, pastorale medewerkers en contactpersonen. Maar het aantal loopt terug en het is lastig opvolgers te vinden. Het is goed dat er naar aanleiding van het beleidsplan een groep aan de slag gaat met de vraag hoe het pastoraat in de toekomst geregeld moet worden.

Haar ervaring uit de contacten met gemeenteleden is dat meer ruimte vaak als bevrijdend wordt ervaren. Florisca had (en heeft) haar eigen zoektocht. Bijbel en geloof bieden gelegenheid voor eigen uitleg en beleving. Dat moet zo blijven en samen moet je er mee bezig zijn.

 

Parttime dominee; lukt dat? Is er echt de vrije tijd voor lezen, hobby’s en sport? En waar gaat de vakantie heen?

Op de vrije dagen wordt geprobeerd afstand te nemen. Dat lukt niet altijd. Thuis is er natuurlijk in de eerst plaats zoon Justus. Als er een boek wordt gelezen, dan ’t liefst fantasy. Een hobby van haar en man Timber is het spelen van bordspellen, liefst online en wereldwijd. Voor beweging hoeft ze niet naar de sportschool. Er wordt veel gewandeld en er is de fiets. In de vakanties wordt een combinatie van cultuur en natuur gezocht, meestal in Nederland of elders in Europa. Soms ook verder weg, zoals een bezoek aan vrienden in Australië en Japan.

 

Jouw toekomst?

De keuze om hier weg te gaan is bewust: na vier jaar Uithoorn een andere plek. Ze is 32 jaar en heeft nog vele jaren voor de boeg. Zien wat komen zal en graag wel in de buurt. Er is niet voor niets hier een huis gekocht; het bedrijf van Timber met zijn software development en data security zit in Amsterdam. En ja – in de buurt zijn opa en oma stand-by om op Justus te passen……

Job Dienske


Vervanging van Florisca

Ds. Caro Houtkoop werd bereid gevonden om de pastorale taken van Florisca op zich te nemen in de vacaturetijd. Daar waren we erg blij mee. Caro werkte voor haar afscheid nog onze nieuwe dominee Sibilla Verhagen in.


Bij het afscheid van Florisca

Dominees komen en gaan. In een bekend ochtendblad heetten predikanten die van gemeente veranderden ooit ‘voorbijgangers’, en terecht. Niet al te zeer vastroesten is een goede zaak, maar ‘losmaking’, zoals het in het kerkelijk jargon zo beeldend heet, is vaak een pijnlijk proces: voor wie gaat maar ook voor wie achterblijft.

Dat geldt zeker voor mij als collega, want ik heb in de afgelopen jaren op een heel plezierige manier samengewerkt met Florisca. Ik ga daar hier niet alles over opschrijven, er moet ook nog iets overblijven voor de gelegenheden die nog komen, maar iets wil ik hier wel kwijt.

Het lijkt riskant om als stagiair, predikant-in-opleiding, in dezelfde gemeente predikant te worden. En toch ‘moest’ het blijkbaar zo zijn, want toen we in 2016 zochten naar een nieuwe predikant en dat niet zo erg wilde lukken, liep steeds Florisca door het beeld en kwam op zeker moment onweerstaan­baar de gedachte op: waarom zij eigenlijk niet?! Zo is het gekomen.

Maar kun je de omslag maken van een begeleidings- naar een collegiale relatie? De beroepingscommissie heeft dat destijds goed overwogen en dacht dat het wel zou kunnen. Florisca kan dat zelf natuurlijk het beste zeggen, maar wat mij betreft heeft de commissie volkomen gelijk gekregen.

Natuurlijk zijn we verschillend: v/m, jong/oud(er) – ergens zijn we het moment gepasseerd dat Florisca precies de helft van mijn leeftijd had! – en nog wel meer. Het zou onzinnig zijn om die verschillen te ontkennen, maar het viel me telkens weer op hoe vaak we op één lijn zaten. Het kwam eigenlijk nooit voor dat we fundamenteel verschil van inzicht hadden over de te volgen beleidslijn. En die enkele keer dat Florisca mij gedecideerd tegensprak in een vergadering, had ik daar plezier in en vaak had ze nog gelijk ook. Dat komt mede omdat een van Florisca’s sterke punten is, dat ze heel snel situaties inschat, ziet waar de schoen wringt en waar een mogelijke oplossing zit.

Florisca heeft meer sterke punten, maar die hebt u inmiddels wel ontdekt: groot invoelingsvermogen, sterk in de vertaalslag van Bijbelwoorden en geloofstraditie naar de dingen waar mensen mee bezig zijn, in de verkondiging persoonlijk zijn zonder het persoonlijke op de voorgrond te laten treden. Minstens even mooi was het, te zien hoeveel vooruitgang ze boekte op de mindere punten die elke predikant ook heeft: wat een ontwikkeling in een paar jaar tijd.

Wat die verschillen tussen ons betreft, ik denk dat we daar in de afgelopen jaren optimaal van geprofiteerd hebben. Ik bracht dan wel wat ervaring mee, maar Florisca óók het een en ander: een opleiding én een aantal jaren ervaring als jongerenwerker, de frisse blik van een nieuwkomer die andere kerkelijke gemeenten gewend is, een predikantsopleiding gevolgd die toch net wat andere accenten zet en nauwer aansluit bij de hedendaagse kerkelijke praktijk, en feeling met de behoeften van een jongere generatie waartoe ze zelf behoort.

Florisca, alle begrip en respect voor je keuze om meer op eigen benen te willen staan en een nieuwe uitdaging te verkiezen – maar ik ga je missen, dat is zeker! Bedankt, het ga je goed, ga met God.

Joep Dubbink

 

Foto impressie van een online afscheid

 

Lied voor Florisca

door Job Dienske, op de wijs van Psalm 118

 

Florisca die kwam niet van verre,

haar jeugd florerend in Aalsmeer.

Vond hier een plekje als stagiaire;

is dominee drie jaar alweer.

Nu gaat ze weg, deelde dat mede;

dat doet ons echt wel wat verdriet.

Wij waren met elkaar tevreden;

maar niet te treurig ’t afscheidslied.

 

Die boodschap heb je ons gegeven,

geloof dat ruimte biedt, bevrijdt.

De zoektocht samen in het leven

als dagelijkse bezigheid.

Jouw preken warm en inspirerend;

gedegen inhoud, tempo snel.

Ja, wij van jou, zo jong, veel lerend,

een dominee goed in haar vel.

 

Nu nieuw begin, jouw toekomst open;

bewust wil je een nieuwe baan.

3 jaar de weg met ons gelopen:

’t heeft jou en ons heel goed gedaan.

Geloof blijft samen zoeken, vinden;

verkennen wat er echt toe doet.

Gods zegen rust op zijn beminden;

Florisca dank: het ga je goed.

 

’t Geloof, de vragen die er waren;

Theologie: het antwoord daar?

Die studie die zou veel verklaren;

die zekerheid: vergeet het maar.

De Bijbel schenkt ons de verhalen;

’t is zaak daarmee op weg te gaan.

Je mag ze naar het nu vertalen;

realiteit in jouw bestaan.

 

Vreugde, verdriet; blijdschap of tranen;

geboorte of begrafenis.

Jouw fiets draagt je door wijk en lanen:

de dominee die er dan is.

Op vrije dagen geen vervelen;

zoon Justus is een heerlijk kid.

Een hobby is het bordspel spelen

of ’n boek waar fantasy in zit.

Advent

 

 

 

Komende activiteiten zie in de Kalender


Hernhutter adventsster

Kijk de kerkDe Evangelische Broedergemeente ontstond in 1457 uit een groep aanhangers van Jan Hus in Bohemen en Moravxië. Door vervolging en onderdrukking geplaagd verhuisde de groep begin 18e eeuw naar Duitsland en vestigde zich op het landgoed van Graaf von Zinzendorf. Ze noemden het ontstane dorpje Hernhut – ‘onder de hoede van de Heer’.

Onder de leiding van de graaf, groeide de gemeente uit en deze zond mensen uit over de hele wereld, met de opdracht ‘luisteren naar mensen en daarop ingaan met de boodschap van Jezus’. Geen Europese cultuur opdringen, de graaf was zijn tijd ver vooruit! En nu zijn er EBG’s in 35 landen, waarvan die in Suriname de grootste is. De EBG in Nederland is een erkende protestantse kerk, met wederzijdse ambtserkenning.

De ster

Halverwege de 19e eeuw werd voor het eerst melding gemaakt van een zelfgemaakte ster en later nam een wiskundeleraar uit een jongensinternaat deze als voorbeeld voor het in elkaar passen van driehoeken en vierkanten. Vandaar groeide de ster uit tot een waar symbool van de Broedergemeente met de traditie van zelf in elkaar zetten en ophangen op de eerste zondag van Advent – de verwachting van het komende Licht.

De adventssterren zijn in alle soorten en maten verkrijgbaar, soms is een hele grote ophangen in de kerkzaal een klus. Mijn eerste ster kocht ik in het Utrechts Diaconessenhuis van een Surinaamse zuster, een Utrechtse Surinaamse diacones! Ik vind de onze prachtig voor het raam – Kijk de Kerk! Henriëtte

Hieronder zie je nog wat we eerder gedaan hebben met Advent.


Advent 2023 Weet jij hoe laat het is?

Met advent kwam een rare klokkenmaker wel vijf keer om de klok gelijk te zetten.
Met elke keer een andere plaat van Kindopzondag, van het verhaal in de kindernevendienst.


De adventsklok, gemaakt door Julia


De digitale adventskalender

Op onze website stond in 2020 onze eigen online adventskalender. Voor elke dag een tekst, of een mooie foto, kleurplaat, recept, muziekje of doe activiteit.


Engelenproject 2018-2020

Met KijkdeKerk haakten we aan bij het Engelenproject. Mensen die als een soort ‘engelen’ anderen een aantal keren een lichtpuntje zouden bezorgen in de adventsperiode. We rolden het project uit, terwijl we nog aan het organiseren waren. Mensen die zich meldden als ‘engel’ waren net zo enthousiast als wij, dus dat leverde veel energie op. Kaartjes werden ontworpen en besteld, kleine engeltjes aangekocht. Uiteindelijk hebben 17 ‘engelen’ minstens 47 ontvangers van iets aardigs voorzien. Enkele ‘engelen’ vonden zelf ook iets in hun brievenbus, of bij de voordeur. Iedereen vond het leuk om te doen. In het schemerduister door de straat sluipen, aardigheidjes bedenken; allemaal enthousiaste reacties.

Lichtpuntjes gedeeld of ontvangen?
Lees de reacties


Leuk om te doen. Ik sloop in het halfdonker door de buurt. Gisteren belde ik aan bij één van mijn ontvangers, zij vroeg me even op de thee. ‘Leuk, dat hyacintje’, verder reageerde ze niet. Op een gegeven moment zei ze wel: ‘De kerk is goed bezig hoor, ik heb al verschillende presentjes gekregen.’ Kennelijk combineerde ze niet dat die ook bij mij vandaan kwamen. Grappig. Bij de andere twee heb ik me niet bekendgemaakt, ze waren vandaag niet thuis. Ook niet erg. Ik ben zelf ook ‘geadopteerd’, en ik moet zeggen dat dat echt heel leuk is. Het geeft je echt het gevoel dat iemand weet hoe het met je gaat, en dat je even iets extra’s kunt gebruiken.


Heel leuk project! Stiekem voor het huis langs rijden, de auto laten staan met draaiende motor en de deur open, gauw de attentie neerzetten of aan de deur hangen. De tweede week moest ik zelfs aanbellen en dan wegrennen. Ik had iets gebakken en het was nog lekker warm. Jammer om dat voor de deur neer te zetten dus, maar wel heel spannend! Bij één ontvanger ben ik gelijk na de eerste keer ontmaskerd. Die had helaas zo’n ring.com bel. Ik was juist zo blij dat zij niet thuis was toen ik kwam, maar zij kon gewoon terugkijken wie dat engeltje aan de deur gehangen had. Bij haar was het dus de uitdaging om de volgende weken niet steeds op dezelfde dag en tijdstip te gaan maar haar te verrassen op momenten dat zij het niet verwachtte. Dat is geloof ik wel gelukt. De andere ontvangers hebben tot nu toe nog geen idee weet ik uit betrouwbare via-via-bron, helemaal top! Afgelopen zondag, de laatste keer, heb ik op het kaartje geschreven dat het de lichtpuntjes in mijn week waren dat ik lichtpuntjes voor hen mocht brengen, en nog een groet voor de kerstdagen en het nieuwe jaar erbij.
Volgend jaar weer wat mij betreft!


Bij de mevrouw in het verpleeghuis heb ik het de ene keer in de brievenbus gedaan en de andere keer moest ik het afgeven beneden bij de receptie, die zouden dan voor bezorging zorgen. Zij weet dus niet wie het gebracht heeft. Bij de andere dame bij mij in de straat heb ik het, met een touwtje door de brievenbus gedaan, het tweede pakje was ook te groot. Beide pakjes waren de volgende dag weg. Toch lette ik wel op het huis en vond het zo donker. Heb bij buren geïnformeerd en het bleek dat ze al meerdere weken in een verpleeghuis was. Hopelijk heeft ze de pakjes gekregen, ik weet het niet. Dank voor het initiatief, goede dagen en een gezond 2021!


Superleuk project en heel goed initiatief. Leuk om steeds iets te bedenken en stiekem aan de deur te hangen of door de brievenbus te doen. Het was bij mij alleen jammer dat van de drie adressen die ik had bedacht, ik na twee zondagen te horen kreeg dat die betreffende vrouw was verhuisd… Dus een wildvreemde mevrouw heeft nu twee keer een presentje gekregen en zal niet snappen hoe en wat. Maar ja, niets aan te doen. Ik weet niet of ik mij nog bekend zal maken. Ik wacht misschien tot het zo in de praat te pas komt en ze er zelf een balletje over opgooit of zo.


Tegen mijn buurvrouw heb ik gelogen! ‘Van mij? Nee… Ja, dat webadres is van onze kerk. Er zijn meerdere mensen die mee doen. Het is een landelijke actie.’ ‘O, dan komt het misschien van je zus.’ Bij een ouder echtpaar ben ik niet betrapt. Rare situatie, want hun hele gezin ken ik goed en ze ondergaan samen een zware, moeilijke tijd. Cryptische lichtpuntjes door de bus proppen voelde vreemd, maar goed. Niet opdringerig, toch aanwezig.
Maar echt anoniem weet je helemaal niets. Of het gewaardeerd wordt, of afgedaan… Of allang in de smiezen… Mijn moeder heeft m’n derde engeltje overgenomen. Zij heeft wel eerlijk bekend. Het was ook leuk om het vierde lichtpuntje, voor maandag aan de deurknop, voor te bereiden. Al is ze als ‘engel’ niet meer anoniem, voor haar buurvrouw.


Leuk om te doen. Morgen de laatste keer. Ik weet niet hoe men het vond want ik heb het alleen in de bus gedaan…


Als erg leuk ervaren. Een aantal hadden al snel in de gaten wie de engel was. Eén sprak me op een gegeven moment aan en vroeg waar ze het aan verdiend had. Ik heb haar verteld dat we het erg waarderen dat ze er altijd is voor haar buurvrouw. Zij vond dat wel meevallen. Ze zei: ‘Dat staat niet in vergelijking met wat jij voor haar doet’. Maar voor mij is het een goed gevoel dat die mevrouw altijd bij haar buurvrouw kan aankloppen voor een pleister of zoiets. Het zijn soms de kleine dingen die het verschil maken. Een ander stel had ik uitgekozen als waardering omdat zij iedere week boodschappen doen voor dezelfde mevrouw. Ook zijn ze er altijd als er even hulp nodig is. Die mevrouw zelf heeft het ook gehad, om haar een hart onder de riem te steken. Zij blijft zoveel mogelijk in huis. Heeft af en toe bezoek van haar kinderen, maar verder ziet ze niet veel mensen. Maar ze blijft positief. Een andere buurvrouw is net weduwe geworden en kon ook wel een engeltje gebruiken. Een vierde mevrouw heeft het in deze tijd moeilijk. Haar man is een paar jaar geleden net voor Kerst overleden. Zij had hem jarenlang verzorgd. Deze tijd is voor haar nog steeds een zwart gat. De laatste heb ik stiekem bij buurtjes gebracht. Die buurman heeft veel last van deze tijd. Hij is depressief, en ervoor behandeld. Ze kunnen wel een engeltje gebruiken. Ik weet niet of zij in de gaten hebben wie het gebracht heeft.


Erg leuk om mee te doen. Door de wijk sluipen om niet gezien te worden was spannend. Het was ook spannend of de verrassing door de brievenbus paste. Niet iedereen heeft een grote opening. Het is gelukt. Ik vond de gedrukte kaartjes erg verzorgt. De tekst was ook duidelijk dat het van de PKN-Uithoorn kwam. Ik vond het mooi dat het een “engelenwens” was. Niet namens het wijkteam of de dominee, maar van de kerstengel. Een kans om iemand even extra aandacht te geven. Bedankt voor de organisatie. Wat mij betreft: volgend jaar weer. Mooie actie.


De engelen vlogen ondanks het slechte weer toch door de Uithoornse straten! Wat ons betreft ging het allemaal prima, we hebben alles ‘in het geheim’ kunnen bezorgen. Een spannende zaak, om het juiste moment te kiezen! Helemaal gelukt. Tot onze grote verrassing was de engel ook bij ons neergestreken en konden we zelf ervaren hoe leuk of dat was! Zo kun je elkaars nabijheid in deze toch zorgelijke tijden ervaren!


De ‘engelenbezoekjes’ (fijner woord dan project) zijn echt een succes geworden. Grappig dat het zo aangeslagen is! Blijkbaar werken dit soort dingen goed: persoonlijk en concreet? Een van mijn ontvangers zingt op dinsdag vaak mee en woont alleen, hoort slecht, woont daarom nooit de kerkdiensten bij. Ze belde me: ‘Ik vond vanmorgen een engeltje in het hoekje bij mijn deur en het was nog een mooi engeltje ook! Geen idee waar dat vandaan komt!’ Toen ik haar stem hoorde dacht ik meteen dat zij wist dat ik het was… Maar nee dus, ze moest het gewoon even kwijt! Bij het laatste bezoekje had ik mijn naam gezet. Vanmiddag belde ze weer om te bedanken en te vertellen hoe geweldig ze het heeft gevonden om zo bedacht te worden. Ze bleef het maar herhalen. Ik schaamde me eigenlijk om geconfronteerd te worden met zoveel dankbaarheid, over zoiets kleins eigenlijk, van iemand die gewoon twee kerstdagen alleen zit. En altijd alleen is. Ze is altijd tevreden en gewend aan haar alleen zijn, maar we hebben toch afgesproken dat ik haar na de 19e even opzoek. De eerste keer met het koperen engeltje naar een appartement met alleen een brievenbus. Je raadt het al, het engeltje ging er niet doorheen. Ik wou het per se kwijt, dus heb er een klein deukje in gemaakt met mijn voet… Deze mevrouw belde mij ook: ‘Was jij dat?’ Ze vertelde dat ze ernstig ziek is, vrede heeft, en hoopt dat ze nog één keer de kerstnachtdienst kan meemaken. Ik maakte een afspraakje met haar en ben bij haar geweest, een heel dierbaar laatste bezoek, al zal ik haar in de kerstnachtdienst nog wel zien.
 Ze wees het engeltje aan: ‘Kijk, daar staat ze, met deuk!’ Ik bood aan te proberen haar uit te deuken, maar ze vond de deuk juist heel mooi en wilde het zo laten. Het engeltje heeft echt een ereplaats gekregen. Juist nu voelt ze zich gedragen door engelen.
 Van drie andere personen hebben wij niets vernomen. Het was fijn en mooi! Wij hadden ook een engel, we blijven gissen wie het was…

Micha

terugblik

Micha Zondag

ds Floricsa van Willegen en Cathérine Verviers

Anders-dan-anders dienst

Micha-zondag – de dag waarop duizenden kerken wereldwijd stil staan bij sociale en ecologische gerechtigheid. Het thema is dit jaar Delen in vrijheid, over moderne vormen van slavernij. Dat is ver weg en dichtbij. Filipijnse vrouwen en meisjes die hun lichaam gedwongen verkopen achter een raam of webcam. Poolse arbeidsmigranten die dagen maken van 16 uur en zonder veel privacy leven in ‘vakantiehuisjes’. Nederlandse pakketbezorgers die geen tijd voor hun gezin overhouden door het moordende werkschema. Misbruik. Uitbuiting. Vaak onttrokken aan ons zicht. Wat betekent het dat Christus is gekomen om de wereld te verlossen? Hoe kunnen wij samen delen in de vrijheid die Hij biedt? Een moeilijk, maar belangrijk onderwerp! We gebruiken filmpjes en gespreksvragen van Micha Nederland. Zo wordt deze zondagsdienst een beetje anders-dan-anders. Extra interessant om thuis te bekijken via YouTube

Over duurzaamheid van kledingmerken goodonyou.eco

 

Micha zondag 15 november 2020

 

Boekvouwen

8 dec 2020

Bezinning en Verdieping

Boekvouwen

We maken een engel

In de tijd van kerst lezen in het kerstevangelie we over de engel Gabriël. Het zijn bijzondere en mooie verhalen. Engelen spreken tot onze verbeelding. Deze avond gaan we een engel vouwen vanuit een boek. Wat u in ieder geval mee moet nemen is een boek met een zachte kaft van ongeveer 400 bladzijden. De hoogte van het boek is bepalend voor de grootte van de engel.

In de tijd van kerst lezen we in het kerstevangelie over de engel Gabriël. Het zijn bijzondere en mooie verhalen. Engelen spreken tot onze verbeelding. Deze avond gaan we een engel vouwen vanuit een boek. Wat u in ieder geval mee moet nemen is een boek met een zachte kaft van ongeveer 400 tot 500 bladzijden. De hoogte van het boek is bepalend voor de grootte van de engel.

Dinsdag 8 december 2020

Kerstconcert

Activiteiten Advent en Kerst

Kerkgebouw De Schutse

Zaal huren?

Huur onze grote feestelijke zaal voor optredens, voorstellingen, vieringen. Of een van de praktische en sfeervolle kleinere zalen voor gezellige bijeenkomsten of vergaderingen. Er is meer >


Kerk in de sneeuw

Hoopvolle symbolen op de kerkramen haalden het niet bij natuurlijke sneeuwversiering.


Kerk in de steigers

De Schutse is meer dan vijftig jaar oud en dan verslijt er wel eens iets. De achtergevel van de kerkzaal (achter het orgel) staat vaak in zon en regen. Het staal waarin de ramen zijn geplaatst, ging roesten. Dat gaf druk op de ruiten, die braken. In 2020 zijn geveldelen vervangen door kunststofkozijnen en dubbelglas met een coating, zodat invallend zonlicht wat getemperd wordt. Steigers achter het orgel en buiten, een hoogwerker… Een hele klus!

Kerk in de steigers

 

Onze Vader

Onze Vader
die in de hemelen zijt,
uw naam worde geheiligd;
uw Koninkrijk kome;
uw wil geschiede,
gelijk in de hemel alsook op aarde.
Geef ons heden ons dagelijks brood;
en vergeef ons onze schulden,
gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren;
en leid ons niet in verzoeking,
maar verlos ons van den boze.
Want van U is het Koninkrijk, de kracht en de heerlijkheid
tot in eeuwigheid.

Amen.


terugblik

De sleet van het Onze Vader

Overal ter wereld en door de eeuwen heen wordt het Onze Vader gebeden – in de zondagse eredienst, maar vaak ook in het persoonlijk gebedsleven. De meesten van ons kunnen dit gebed dan ook zo uit het hoofd meezeggen. Ondanks dat we het vrijwel allemaal kennen, zijn er ook de nodige vragen te stellen. Zo bidden we dit gebed in navolging van Jezus, zoals hij het ons leert in Mat. 6:9-13. Maar waar komen de woorden ‘Want van u is het koninkrijk en de kracht en de heerlijkheid, tot in eeuwigheid, amen’ vandaan? Of waarom zeggen protestanten ‘verlos ons van de boze’, maar zeggen anderen ook wel ‘verlos ons van het kwaad’? Waar bidden we eigenlijk om, als we deze aloude woorden uitspreken? Hoogste tijd dus, om eens dieper te duiken in dit gebed dat we zo dikwijls bidden. Ds. Florisca van Willegen bereidde een avond voor. Dieper in gaan op de achtergrond van het Onze Vader, maar daarnaast ruimte om uit te wisselen wat het Onze Vader voor u betekent. Wellicht bidt u de woorden van dit gebed na deze avond weer met een nieuwe blik.

Bezinning en Verdieping

Wie wil je zijn?

Bezinning en Verdieping

Wie wil je zijn?

Ds. Caro Houtkoop gaf in 2020 een inleiding in de levensvisie van Victor Frankl.

Is het mogelijk om elkaar ‘van aangezicht tot aangezicht’ te ontmoeten? We weten dat niet. Zal de mondiale gezondheidscrisis iets veranderen aan onze kijk op het leven of onszelf?

Veranderingen in ons denken beginnen vaak klein. We zien iets dat ons raakt of verbaast. Iemand stapt uit de rol die hem of haar is toebedeeld en geeft ons opeens een ander perspectief op de werkelijkheid.

Een prachtig voorbeeld daarvan is het verhaal van captain Tom. Hij woont in Engeland en is bijna honderd jaar oud als de coronacrisis toeslaat. Natuurlijk wordt ook hij geacht thuis te blijven. Hij behoort immers tot een kwetsbare groep. Een groep waar de samenleving voor zorgt. Captain Tom kiest er alleen voor om (ook) een andere rol te vervullen. Hij kan en wil iets doen en begint een sponsoractie om zorgverleners een hart onder de riem te steken.

Victor Frankl, een joodse psychiater die Auschwitz overleefde, ervoer aan den lijve wat hij nodig had om het onvoorstelbare, onmenselijke kampleven te overleven. Hij kwam tot de conclusie dat de grootste kracht van een mens zijn ‘wil tot betekenis’ is. Het gevoel dat je bent wie je wil zijn, ongeacht de omstandigheden, is van levensbelang. Op 19 november wil ik u laten kennismaken met zijn werk en hoop ik met u in gesprek te gaan over hoe het gedachtegoed van Frankl ons kan helpen in de huidige tijd.

Ds. Caro Houtkoop

Donderdag 19 november 2020 20.00 uur in De Schutse

WhatsApp

WhatsApp ontmoetingsgroep

Een belangrijk ontmoetingsmoment binnen onze gemeente was altijd het koffiedrinken na de kerkdienst. Zouden we in plaats daarvan ook via WhatsApp kunnen bijpraten? Zondagochtend na de dienst, maar ook door de week? Laten we het proberen!

niet beppen maar appen

Koffie na de kerk… Even napraten, reageren op de dienst. Elkaar spreken over andere belangrijke zaken, kerkelijk of persoonlijk. Dat kan voorlopig niet vanwege de coronaregels en het heeft ook niet zoveel zin met dertig mensen, terwijl er méér mensen op afstand meekijken.

Een idee

Kunnen we niet via WhatsApp bijpraten? Vooral zondagochtend na de dienst, maar het is natuurlijk helemaal niet verboden om ook door de week iets te delen. Ook de mensen die thuisblijven kunnen meedoen. We hebben de indruk dat veel ouderen sowieso al geregeld WhatsApp gebruiken voor het contact met hun kinderen en kleinkinderen.

Het is een experiment! Het kan leuk worden, maar met te weinig mensen wordt het niks. Worden het er teveel en worden we gek van de appjes, dan kunnen we altijd nog splitsen! Wilt u meedoen, stuur een berichtje (bij voorkeur een appje) naar Joep.

ds. Joep Dubbink
06-17373838

Advies mondkapjes

Mondkapjes zijn niet verplicht. We vragen ieder die naar de kerkdienst komt, rekening te houden met bezoekers die voorzichtig zijn en afstand houden of wel een mondkapje dragen.