Gebedenboek

Gebedenboek in de kerkzaal

Dominee Sibilla heeft gevraagd om een gebedenboek in de kerk.
We maken er een mooie gewoonte van.

Kwetsbaar maar verbonden

Het doel van een gebedenboek is om de kerkgangers meer deelnemer te laten zijn van de gebeden in de zondagse viering. Het is de gemeente die bidt, het is het gebed van de mensen die daar samenkomen. Niet dat er zozeer andere punten aan de orde komen dan die voorgangers zelf voorbereiden, maar het kunnen wel concretere punten zijn. Eigen gebedspunten geven meer uiting van de kwetsbaarheid van mensen. Gebed kan ook iets intiems zijn. Iets kwetsbaars delen geeft verbondenheid, concreet bidden sticht dus ook gemeenschap.

Danken bidden verlangen

Gebedspunten moet je opvatten in de breedste zin van het woord. Het kunnen dankgebeden zijn, aanbiddingspunten, voorbeden, verlangens of verzuchtingen.

Je kan altijd beginnen

Hoe werkt dit mooie plan? Bij de aandachtswand ligt een gebedenboek. Als de kerkdienst begint, wordt het boek meegenomen naar de liturgie-tafel. De voorganger zal de gebeden uitspreken of verwoorden, tijdens de voorbeden aan het einde. De Schutse is een ‘Open Kerk’. Dus ook doordeweeks kan je wat in het gebedenboek schrijven.

Zonder naam, voor iedereen

Er is één belangrijk aandachtspunt. Het noemen van een naam is vaak niet nodig. Maar als je wel een naam opneemt in het gebed, dan gaan we er wel vanuit dat je inschat dat dat goed zal vallen.

Liesbeth Geudeke
voorzitter kerkenraad

 

Het gebedenboek ligt in de kerk bij de Aandachtswand. (Het wandkleed op de panelen heet ‘De Bekering’, door Madelon van Oyen 1990)