Gedachteniszondag
6 nov
Gedachtenis van de overledenen
Zondag 6 november herdenken we de overledenen van het afgelopen jaar, samen met veel kerken uit de oecumene.
Gedenken van wie gestorven zijn, is om meerdere redenen van belang. Omdat we om degenen heen willen staan die een persoonlijk verlies hebben geleden. Zij die een man, vrouw, broer, zus, ouder of ook kind verloren hebben, of een goede vriend of vriendin. We willen laten weten dat we hen niet vergeten en niet meedoen aan de makkelijke troost van ‘het leven gaat verder’. Dat doet het wel, maar anders, leger, minder sprankelend, een verlies dat gevoeld wordt en pijn doet. Dat verlies en verdriet hoort bij het leven, maar je praat het niet zomaar weg.
Tegelijk belijden we als kerk ook, dat de doden voor God blijven meetellen, dus dat ze dat ook ons voor ons behoren te doen. Zie hierover de meditatie van deze maand. Het licht dat we bij het noemen van elke naam aansteken is niet voor niets genomen van de Paaskaars, het licht van de Opgestane Heer. Dat geeft hoop en troost.
De namen die dit jaar genoemd worden, vind u in ons kerkblad Op Weg. Waarbij we geprobeerd hebben zo zorgvuldig mogelijk allen te noemen die hoe dan ook bij onze gemeente betrokken waren. Deze namen blijven in gedachtenis. De dienst is ook via Kerkomroep.nl of YouTube te volgen of terug te kijken.
Voor wie steek jij een kaarsje op?
We wijzen u ook op de zaterdagmiddag vóór Gedachteniszondag. Dan is de kerk van 15.00 tot 17.00 uur open, is er stilte en meditatieve muziek, kunt u zelf een kaarsje aansteken voor wie u maar wilt gedenken en is er gesprek mogelijk. U bent bij beide gelegenheden van harte welkom.
Voor wie steek jij een kaarsje op?
Blijven noemen
Laten wij de namen blijven noemen
van hen die ons ontvallen zijn.
Ze zijn voor ons geplukte bloemen
die bloeien in de zonneschijn.
Laten we hun namen blijven zeggen,
‘t zijn klanken van ‘t voorbije leven.
Daar mogen wij dankbaarheid in leggen,
dat wij hen kenden, nog om hen geven.
Laten we hun namen blijven fluisteren,
soms met een traan, soms met een lach.
Naar de herinneringen blijven luisteren
van ieder jaar, elk uur en elke dag.
Zo worden mensennamen niet vergeten
als nooit bemind en nooit gekend.
Zo mag een ieder van ons weten
dat een gemis ook nimmer went.
Laten we de namen steeds weer zeggen.
Het was een leven eens op aard’ geboren.
Al hun namen in Gods handen leggen.
Daar zijn ze veilig, niet voor ons verloren.
Gedicht van Diny Beijersbergen-Groot
