kerkmuziek
(niet) Zingen in de kerk
Wie de onlinedienst van 7 februari heeft gevolgd, merkte dat niet alles naar wens ging. Dat was jammer. Van de vooraf opgenomen versies kon slechts één lied ten gehore worden gebracht. De andere liederen moesten worden gedeclameerd. Soms moeten dingen noodgedwongen opeens anders en daarbij gaat niet altijd meteen alles goed.
Er mag nu helemaal niet meer gezongen worden tijdens een viering. Omdat de liederen een wezenlijk onderdeel zijn van de liturgie, doen we het tegenwoordig als volgt:
Op maandag moet al bekend zijn welke liederen de voorganger in de liturgie van de komende zondag wil gebruiken. Zodra we dat weten, gaan we op zoek bij het Liedboekcompendium, YouTube, KRO/NCRV en de cd’s van het Vocaal Theologen Ensemble naar wat er voor ons geschikt is. Op dinsdagavond spreken we elkaar via Teams en maken we een keuze welke versies van de door anderen gezongen liederen we gaan gebruiken en welke liederen we zelf gaan inzingen. Hoezo? Dat mag toch juist niet? Daar hebben we het volgende op gevonden:
Ton speelt de liederen in met voor-, tussen- en naspel. Daar maakt hij een opname van en die opname stuurt hij naar ons door. Vervolgens kunnen wij thuis de liederen beluisteren en doorzingen zodat we weten wanneer we precies moeten invallen en in welk tempo de liederen gespeeld zijn.
Vervolgens gaan we naar De Schutse, laten daar de door Ton ingespeelde liederen klinken en zingen dan om de beurt (dus echt niet tegelijk) de liederen voor de microfoon in. Willy neemt het op haar laptop op en gaat daar thuis verder mee aan de slag om het goed bij elkaar te laten klinken. Zij stuurt de eigen opnamen en de liederen die van het internet afgehaald zijn naar de mensen van het Beamteam, die er vervolgens een presentatie van maken.
De technici in de kerk zorgen ervoor dat het geheel thuis op de tv of op de computer te volgen is.
We realiseren ons dat we gezegend zijn met de middelen die ons ter beschikking staan zodat we toch iedere zondag een ‘Schutse-eigen’ dienst kunnen beleven.
Maar we snakken wel naar het moment dat we weer lekker met de hele gemeente de lofzang gaande kunnen houden!
Ton, Willy, Henk en Guusta
Onderhoud kerkorgel
Het orgel zag eruit alsof de tanden zijn getrokken voor een nieuw kunstgebit. Wat is eraan de hand? In de loop van vele jaren zijn van enkele frontpijpen de voeten wat ingezakt. En waarom moet je dat herstellen? Daarvoor zijn twee redenen. Een orgelpijp rust alleen op de voet en wordt rechtop gehouden met een lip aan de achterzijde van de pijp die over een stift heen valt. Als de pijp wat inzakt kan er spanning op de lip ontstaan waardoor die afbreekt. Dan ligt de orgelpijp plat op de grond. Een tweede reden is dat vanuit de voet de windstroom naar het gedeelte van de pijp wordt gestuwd waar de klank wordt voortgebracht. Door werveling in de windstroom als gevolg van deze rimpelingen rondom de voet wordt de toon onstabiel. Bij de pijpenmakerij Stinkens wordt in de voet van de pijp een koperen corpus ingezet om het gewicht van de pijp beter op te vangen. En binnenkort weer een steiger in de kerk.
Ton Kodde, organist PKN-Uithoorn
Achter de schermen
Maandagmorgen 10.00 uur. Drie mannen van orgelmakerij De Wit zijn aan het werk in De Schutse. Op de vloer liggen een paar lange kisten en heel veel oude dekens. Op het orgelbalkon halen ze glimmende frontpijpen uit het orgel en geven deze door naar beneden. Daar worden de zware pijpen voorzichtig ingepakt. Goed te zien is dat de smalle onderkant van de pijpen behoorlijk vervormd zijn in de vijftig jaar dat het orgel hier staat.
Door de vervorming spreken ze niet goed meer aan en dreigen sommige uit het orgel te vallen. Daarom gaan de 22 grootste metalen pijpen naar pijpenmakerij Stinkens in Zeist. Daar worden de pijpvoeten weer goed gevormd en zo nodig versterkt.
Over een kleine twee weken komen de pijpen terug en is het orgel weer helemaal ‘gezond’.
Nog te lezen Kerkmuzikaal beleidsplan nov 2020