Hoe staat het met het jeugdwerk?

Zo vlak voor de zomer is het een mooi moment om vooruit en terug te blikken. Allereerst wil ik iedereen die bij heeft gedragen aan het jeugdwerk – als leiding, beleidsmatig, facilitair, in de wandelgangen of op elke andere wijze… Allemaal hartelijk danken daarvoor!

Plek voor de jeugd

Onze kerk wil graag ook een plek voor de jeugd zijn en dat is ze. Want mijn ervaring is dat kinderen en jongeren doorgaans graag gezien worden. Die plek voor jeugd die onze kerk wil zijn, is ook deel van mijn aanstelling. Maar liefst tien uur per week zou ik ervoor moeten inruimen. Het afgelopen seizoen heb ik gemiddeld negen en half uur daadwerkelijk aan dit werk besteed.

Kwetsbaar kerkenwerk

Jeugdwerk is zichtbaar kwetsbaar, omdat de aantallen waar het om gaat gering zijn. Ik denk eigenlijk dat alle kerkenwerk kwetsbaar is. Maar als aantallen groter of zelfs groot zijn, kan je makkelijk denken van niet. Dat heeft de kerk ook decennialang gedaan, zelfs tegen beter weten in. In de jaren ’60 zijn in nieuwbouwwijken nog grote kerkgebouwen neergezet, ook hier in Uithoorn, terwijl men toen landelijk al zag dat de aantallen naar beneden gingen.

Zinloosheid

Nu is kwetsbaarheid geen zonde en kwetsbaarheid noopt je tot bescheidenheid wat voor ondergetekende een langlopende levensles is. Afgelopen seizoen worstelde ik zo nu en dan met mijn eigen eergevoel. Want als er twee deelnemers zijn bij een Kerk op Schoot of bij de tieners, als je denkt in termen van groeicijfers en toekomst, overviel me geregeld een gevoel van complete zinloosheid en dacht ik: ik preek liever. Jeugdwerk is werk zonder aanzien. Toch weet ik ergens zeker dat we als kerk goed werk doen als het om jeugdwerk gaat.

Aandachtig, oprecht, belangrijk, besluit

In alle kwetsbaarheid waren er afgelopen jaar wel mooie dingen. Een eenjarige op schoot, die de eerste keer zeer aandachtig kijkt wat er allemaal in die viering gebeurt. Een oprecht gebed dat de ene tiener voor de ander schrijft en uitspreekt. Een vijfjarige die zich afvraagt of een agenda waarin je plant wat je graag wilt doen, zodat het ook gebeurt, nu echt het belangrijkste is. Een twintiger die besloten heeft belijdenis te doen.

Zelfs kwantitatief

Er gebeuren mooie dingen, zelfs kwantitatief als je goed kijkt. De kindernevendienst heeft wekelijks gedraaid en er was nooit geen kind afgelopen jaar. Toen we in januari 2023 weer wekelijks gingen draaien, was dit wel drie keer het geval in dat eerste half jaar. De tieners zijn elke twee weken bij elkaar geweest (Godly Play, JO!voorbereiden, JeugdKapel) en gemiddeld waren er vier tieners uit zo’n groep van acht die we zo nu en dan zien en er is drie keer een vriendin meegenomen. Ook dit seizoen zijn twintigers (Joppers) een paar keer bij elkaar geweest en hebben ze de Dorothygemeenschap bezocht. Daarnaast is er een nieuwe groep van twintigers ontstaan, met vier deelnemers, die zich dertien avonden verdiept heeft in wat geloven inhoudt.

Gewoon meedoen

Verder waren er de eenmalige activiteiten, zoals de kerstbrunch, zes examenfelicitaties, de Palmpasenoptocht, een buitendag en helpen bij de diaconie. Nu vergeet ik vast nog het één en ander. Ook de activiteiten waarbij jeugd ‘gewoon’ meedoet met de rest, zoals het deelnemen aan een zondagse viering, het maken van een santon of eten maken voor de startzondag-lunch vorig jaar.

Jeugdwerk is kerkenwerk

Al die activiteiten van het jeugdwerk doen we als kerkenwerk. Dat kader van de kerk is beschreven in het jeugdbeleidsplan. Een stuk daaruit, over waartoe we dit alles doen, over wat we willen laten gebeuren in het jeugdwerk.

‘Kinderen, leeftijd nul tot en met elf jaar: ervaren van de kerk als een goede plek, groeien in basisvertrouwen (op God, mensen, leven), een eerste kennismaking met Bijbelverhalen als verhalen over God, mensen en deze wereld en met kerkgebruiken en samen kerk zijn. Jonge jeugd, leeftijd twaalf tot en met zeventien jaar: leren kennen van de geloofssymbolen, het onderzoeken van geloof en levensissues, zelf de eerste stappen zetten voor een vitaal zielenleven: bidden, Bijbellezen, je bekommeren om je naasten, eerlijk naar jezelf en anderen kijken, meedoen in de geloofsgemeenschap. Oudere jeugd, vanaf achttien tot en met vijfentwintig jaar: verder vormgeven van je (geloofs)identiteit en toewerken naar een keuze om in geloof te leven, je te committeren aan God en de kerk en allen die op je pad komen – oftewel: belijdenis of doop.’

Verder gebouwd

Je ziet, jeugdigen zijn mensen. Want ook volwassenen willen graag de kerk als goede plek ervaren, ons zielenleven is de ene keer vitaler dan de andere keer en in ons commitment aan God, kerk en mensen bewegen we heen en weer. Volgend seizoen gaan we voort op de ingeslagen weg. Want als ik zo terugkijk, kan ik zeggen dat er afgelopen seizoen verder is gebouwd, dat het gebouw ook een heel klein beetje steviger is geworden, maar vooral dat het goed was om te doen.

Vanuit de Jeugdraad
ds Sibilla Verhagen