Meditatie uit kerkblad Op Weg

Over verschillen

Omgaan met verschillen is lastig. Zelfs in onze eigen omgeving zijn verschillen soms tastbaar: ieder zit momenteel opgesloten, maar heel verschillend. De een verliest z’n werk, moet thuis kinderen opvangen, heeft ’t krap qua huis en portemonnee, de ander heeft alle ruimte, tijd en geld.

In de Koningenboeken kwam ik een juweeltje van een verhaal tegen (2 Kon. 7:1-16). De stad Jeruzalem is belegerd, iedereen heeft het zwaar, maar wie aan huidvraat lijdt(de vroegere melaatsen) helemaal. Ze waren toch al buitengesloten en in deze crisis kijkt helemaal niemand meer naar ze om. Ze besluiten tot een wanhoopsactie: overlopen naar de vijand. Misschien worden ze gedood, maar zó gaan ze ook dood, slechter kan het toch niet worden. Wat blijkt: de vijand is net in paniek vertrokken, met achterlating van alle spullen en proviand!

Ineens zijn de rollen omgedraaid: wie achtergesteld was, hoort het goede nieuws het eerst. Ze plunderen het vijandelijke tentenkamp en doen zich flink tegoed aan het eten. Maar dan komen ze tot bezinning: ‘Wat we doen is niet goed!’ Ze brengen het goede nieuws (‘evangelie’ in het Grieks, dit is óók een Paasverhaal!) naar buiten en iedereen deelt in de vreugde en in de buit. Staat er nu dat ze dat doen om straf te ontlopen? Je kunt ook lezen dat ze ‘geen schuld op zich willen laden’, dat ze het om hun eigen geweten doen. En misschien maak ik het te mooi, maar zou het kunnen zijn dat zij die toch al gewend waren om erbuiten te vallen, eerder beseffen wat achterstand en privilege betekenen?

‘Geprivilegieerd’, daar gaat het momenteel veel over. Dat zijn velen van ons, vaak zonder het te beseffen, tot anderen het ons duidelijk maken: door de plek waar we geboren zijn, door het gezin waarin we opgroeiden, door iets wat we kunnen – ook niet je eigen verdienste, het is je geschonken. Niet dat je dat alles hebt of bent is het punt, maar hoe je ermee omgaat: of je dat voor jezelf houdt en als je eigen goed recht ziet, of dat je het wilt delen met anderen. Geld, maar ook tijd, ruimte, aandacht en zorg, ze zijn ongelijk verdeeld. Daar zit geen God achter die dat zo heeft bepaald, God vraagt van ons om daar goed mee om te gaan en te herverdelen; structureel. En zolang dat nog niet zo is, ook persoonlijk. Juist achtergestelde mensen leren ons dat.

Ds. Joep Dubbink