Meditatie voor kerkblad Op Weg
Alles dat op twee benen…
Soms hoor je dezelfde zin in een andere setting anders. Aan het begin van de zomer ging ik voor het eerst voor in een kerkdienst in Sein. Sein is het epilepsiecentrum in Cruquius. Elke zondag worden daar door vrijwilligers mensen naar de viering gebracht. Als preek deed ik het Scheppingsverhaal in de vorm van Godly Play. De tekst ligt dan vast en de afbeeldingen die je laat zien ook. Bij de zesde dag is er de zin: ‘Op de zesde dag gaf God het geschenk van alles dat op twee benen en op veel benen loopt’.
Ik liep terug naar het katheder om de plaat van de zesde dag te pakken en ik hoorde de bijbehorende tekst al in mijn hoofd en dacht: ‘Loopt, loopt! Nee, dat is echt de tekst, shit’. Van de veertig mensen voor mij zaten er dertig in een rolstoel. Ik heb er ter plekke ‘leeft’ van gemaakt. Want dat eerste scheppingsverhaal gaat over het goede van die schepping, dat daarin alles is wat we nodig hebben, dat ook wij daarin voorkomen en ons verwonderen over het vele dat er zomaar is. Ik wilde dat de mensen daar in Sein dat ook zo ervoeren, dat het goed is dat we er zijn op deze aarde, ondanks de moeiten die zij dagelijks ervaren. Dus daarom mijn geïmproviseerde aanpassing.
Maar ik denk eigenlijk dat ze het me niet kwalijk hadden genomen als ik toch loopt had gezegd. Ze zijn wel gewend dat anderen moeite hebben zich aan te passen en de sfeer was nogal gunnend. Halverwege werd er spontaan geroepen: ‘Wat kan jij goed preken!’. Dat wil je natuurlijk horen als predikant, ware het niet dat het die keer, afgezien van dat ene woord, niet mijn eigen woorden waren. Op de vraag van welke dag je het meeste hield, kwam de reactie van iemand die blij was verhuisd te zijn. De nieuwe woning was namelijk naast die van een vriendin. Zo stonden we, of eigenlijk zaten we, nog wat langer stil bij het geschenk van die zesde dag.
