Senioren
11 feb
Seniorenmiddag
‘Weet jij mij beter dan ik?’
Het was 19 januari 2020. Tijdens de ouderenmiddag spraken we met elkaar over hoe belangrijk het is om van betekenis te kunnen zijn. En dat we elkaar nodig hebben om te ervaren dat het goed is om er te zijn. Het lijkt een eeuwigheid geleden. Wat was de wereld anders toen. We hadden nog geen idee wat ons te wachten stond. Van de ene dag op de andere moesten we ons leven anders gaan invullen. Oppasoma’s en -opa’s mochten niet meer naar de kleinkinderen toe. We konden niet meer even op de koffie bij een vriendin die altijd alleen is. Vrijwilligerswerk werd stop gezet. Juffen en meesters stonden voor een beeldscherm in plaats van voor de klas. Bijna iedereen raakte de rol kwijt die hij of zij ‘normaal’ vervulde. En dat bleek lastig. Want wie ben je als je niet meer kunt doen wat je altijd deed? Wat voor zin heeft het leven als je het gevoel hebt niets meer te kunnen bijdragen? We werden teruggeworpen op onszelf.
Wie ben ik en wie wil ik zijn, in deze situatie, in deze tijd? Vorig jaar stelden we onszelf die vraag. We ontdekten toen al dat het een hele kunst is om te weten wie je bent. Laat staan om te kunnen aangeven wie je wilt zijn. We spraken af om daar een volgende keer praktisch mee aan de slag te gaan. Hoe kan je jezelf leren kennen en hoe kunnen we elkaar daarbij helpen? Het wordt een echte ‘doe-middag’!
Ds. Caro Houtkoop-Faber
De middag is gepland op 11 februari, van 14.00 tot 16.00 uur en we hopen natuurlijk dat het tegen die tijd door kan gaan. U moet zich wel opgeven bij Co Beunder of bij Loes Willems. Mocht het niet door kunnen gaan, dan schuiven we de middag naar een latere datum op.
Co Beunder 0297-565904
Loes Willems 0297-560384
Met een hartelijke groet,
namens de seniorencommissie,
Co Beunder en Loes Willems
terugblik
Kerstviering senioren
Nog even terugkijken naar de kerstviering op 17 december. Wat fijn dat we met elkaar deze kerstviering hebben kunnen meemaken voor de lockdown begon. Dat is fijn om aan terug te denken.
Reis door het jaar
De deur naar ’t nieuwe jaar gaat voor ons open.
Daarachter wacht een steile trap omhoog.
Niet elke trap is makkelijk te belopen,
niet elke tree is zichtbaar voor het oog.
Driehonderdvijfenzestig treden wachten
en dwingen ons de trap omhoog te gaan;
’t zij traag of moeizaam, verlangend, jachtend,
naar ’t onbekende punt bovenaan.
Met velen zullen we de trap bestijgen,
dus reikt elkander maar de helpershand
daar waar verdriet is of gevaren dreigen,
maar deel ook blijdschap uit zo-en-passant.
Zo om ons heen ziend naar de medeklimmers
wordt elke nieuwe trede een belevenis.
Wie open hart of ogen heeft, merkt immers,
dat elke tree door God gegeven is.